پاورپوینت کنترل نشست های سطحی با روش قوس چتر در حفاری مرحله ی دوم متروی استانبول (pptx) 39 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 39 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
کنترل
نشست
های
سطحی
با روش قوس چتر
در
حفاری مرحله ی دوم متروی استانبول
فهرست
3
چکیده
مقدمه
محل و مسیر خط اصلی استانبول
1-1 زمین شناسی منطقه
2-1 حفاری و پشتیبان
اندازه گیری نشست های سطحی و همگرایی ها در متروی استانبول
اعمال روش قوس چتری
NATM
و
UAM
مقایسه ی نشست های سطحی برای
نتیجه گیری و پیشنهادات
چکیده
در حفاری تونل مترو،
کنترل
نشست
های سطحی مشاهده شده قبل و بعد از حفاری مهم است، که باعث وارد آمدن خساراتی به ساختارهای سطحی می شود.
تونل
مترو
نمی تواند انتظارات مورد نظر را بر
آ
ورده کند و کارایی تونل مترو از بین می رود برای
این منظور حفاری مرحله ی دوم تونل متروی استانبول بین آنکاپانی و ینیکاپی مورد مطالعه قرار گرفت.
زمین
این
بخش از خاک رس، سنگ رس، ماسه و خاک
کود (مارل)
تشکیل شده است .
روش تونل زنی جدید اتریشی
(
NATM
) در
تونل
هایی که دارای سطح مقطع 36 متر مربع بودند استفاده شد. در این مطالعه
نشست های
سطحی برای
NATM
و روش قوس چتر (
UAM
) در مناطق حساس مقایسه شده اند. در نتیجه ی این مطالعه، مشخص شد که تغییر شکل های سطحی مخصوصا در خاک رس
را
می توان به صورت کارآمدی با استفاده از
UAM
کنترل کرد.
4
مقدمه
متروی استانبول
در
3 فاز ساخته شده است. ساخت اولین فاز
در
سال 1992 شروع شد و در اکتبر سال 2000
برای
استفاده
عموم باز شد. دومین فاز بین تاکسیم و ینیکاپی توسط سرمایه گذاری مشترک متروی آنادولو
در دست ساخت
است و سومین فاز
بین لونت
و داروسافاکا توسط شرکت آلارکو زیر ساخت می باشد.
پروژه
ی متروی استانبول با
پروژه
ی متروی زیرزمینی مرمری در ایستگاه ینکاپی ادغام خواهد شد. مسیرهای خطوط
مترو در
فازهای 1، 2 و 3 در شکل 1 نشان داده شده اند.
5
6
وقتی که یک تونل در شرایط زمین نرم یا سخت حفاری می شود، تکنیک های تقویت
ویژه
ای مانند روش قوس چتر (
UAM
) معمولا استفاده می شوند تا پایداری تونل را تضمین
کنند. این روش به خوبی در مطبوعات توسط یو و شین 2003، کاریرو همکارانش 1991 و ...
تا سال 2005 تشریح
شده است.
روش قوس چتر
و
سایر عناصر تقویت اضافی
در
زمین خاک رسی در بخش
ینیکاپی و
در تونل های
متروی
ینیکاپی – تاکسیم به کار رفته اند.
در این مطالعه،
نشست
های سطحی
ایجاد شده
در طول اعمال
UAM
و
NATM
با هم مقایسه شده اند. اثر
تقویت
UAM
هم توسط روش های تجربی
، تجزیه
و تحلیل شده
است
و
ویژگی
های مکانیکی زمین و پارامترهای بارگرانی
در
نظر گرفته شده است.
7
1-1 زمین شناسی منطقه
حفاری های مرحله ی دوم متروی استانبول به صورت عمده در ساختار تراکیا و گانگورن انجام شده اند.
ساختار
تراکیا (
TF
) از دنباله های سنگ رسی-گل سنگی- شیست تشکیل شده است. لایه های سنگ آهک و سنگ جوش (کنگلومرا ) هم به ندرت مشاهده شده اند. خاکریزهای دیابازی و آندزیتی که ضخامتی حدودا 10 متری دارند در این منطقه وجود دارند. در جنوب راستای تونل،
نشست
های میوسن دارای سنِ بالاتر از متوسط از
ساختار
کاکورسسم تشکیل می شوند که حاوی شن سست – ماسه – لای هستند،
ساختار
گانگورن با لایه ی خاک رس – رس آهک دار( مارل ) و
ساختار
باکرکوی که دارای سنگ آهک با شیست و رس آهک دار ( مارل )است. نقص ها و ناپیوستگی های زمین شناسی زیادی در این ناحیه به خاطر آلپین اوروجنیز وجود دارد. ضخامت قسمت بالای تونل بین 11 تا 42 متر است، و فاصله ی بین تونل های رفت و برگشت بین 30 تا 32 متر متغیر است.
8
تست های آزمایشگاهی و محلی برای تعریف
ویژگی
های ژئوتکنیکی
ساختارهای
یافت شده در امتداد ناحیه ی مشخص شده در جدول 1
نشان داده شده است .
سطح مقطع زمین
شناسی ناحیه
ی مورد مطالعه
نیز در
شکل 2 ارائه شده است.
9
10