پاورپوینت صرف متوسطه درس13-14 (pptx) 26 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 26 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
جلسه سوم – صرف متوسطه
درس13-14
باب تفعیل
فَإِن كَذَّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَ رُ‌سُلٌ مِّن قَبْلِكَ
کَذَبَ: دروغ گفت / کذَّبَ: تکذیب کرد
کذّبوک: فعل و فاعل (ضمیر بارز واو) + مفعول (ضمیر بارز ک)
کذّبوا: فعل ماضی (جمع مذکر سالم) است که (ک) مفعول آن است که به آن متصل شده است.
وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا
عَلِمَ: دانست متعددی (یک مفعولی) / عَلَّمَ: یاد داد متعددی (دو معلولی)
آدمَ: مفعول اول / الاسماءَ: مفعول دوم
ساخت باب تفعیل
باب تفعیل
يَعْلَمُ مَا يَلِجُ فِي الْأَرْ‌ضِ وَمَا يَخْرُ‌جُ مِنْهَا وَمَا يَنزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا يَعْرُ‌جُ فِيهَا
عَلِمَ: دانست متعددی (یک مفعولی) که مفعول آن جمله موصول (ما یلجُ فی الارض) میباشد
یلجُ:
یخرُجُ: فعل لازم است و به معنای خارج میشود
ینزِلُ: فعل لازم است و به معنای پایین می آید (نازل میشود)
یعرُجُ: فعل لازم است و به معنای بالا می رود.
در تمامی این افعال فاعل ضمیر مستتر هو میباشدو تنها فعل یعلم متعددی می باشد که مفعول آن (جمله موصول (ما یلج فی الارض) است و محلا منصوب و جملات موصول (ما یخرج منها) و (ما ینزل من السماء) و (ما یعرج فیها) همه عطف بر جمله موصول اول هستند و محلا منصوب
ترجمه: می داند (خدا) آنچه فرو میرود در زمین را و آنچه خارج میشود از زمین را و آنچه پایین میآید از آسمان را و آنچه بالا می رود در آسمان را
باب تفعیل
باب تفعیل
فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا
أَلَفَ : انس گرفت. دوستی کرد (متعدّی) / ألَّف (بینهم) : میانشان دوستی و انس ایجاد کرد. (مبالغه)
ألَّف : فعل + فاعل ( هو مستتر) که ضمیر هو به خدای تعالی برمیگردد
بینَ : مفعول منصوب که اضافه شده به کلمه (قلوبکم) که مجرور و مضاف الیه است.
أصبحتم: (اصبح) از اخوات کان ناقصه + اسم کان (ضمیر بارز تم)
اخواناً: خبر (أصبح)
ترجمه: پس خدای تعالی میان قلبهای آنها دوستی ایجاد کرد (که در نتیجه) به نعمت الهی برادر گردیدند
باب تفعیل
إِنَّمَا حَرَّمَ رَ‌بِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ
حَرَمَ: منع کرد(ممنوع کرد) فعل متعدّی/ حَرَّمَ: حرام کرد (ممنوع کرد) فعل متعدّی (مبالغه)
حرّمَ: فعل / ربِّی: کلمه (ربّ) فاعل و مرفوع است و چون اضافه به (یاء متکلم) شده است حرکت کسره در آخرش گرفته است. فلذا میگوییم علامت رفع ضمه مقدره است.
الفواحشَ: مفعول و منصوب
ظَهَرَ و بَطَنَ : هر دو فعل لازم هستند و فاعل آنها ضمیر مستتر (هو) میباشد. ظهر: ظاهر (آشکار) است.بطن : پنهان است.
ترجمه: این است و جز این نیست که پرودگار من حرام کرد اعمال زشت را (آن) چه آشکار است و (آن) چه پنها است. (در زبان فارسی برای سلیس شده ترجمه اینگونه ترجمه میشود: چه آشکار باشد و چه پنهان)
باب تفعیل