مقاله آریائیان 15 ص (docx) 18 صفحه
دسته بندی : تحقیق
نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحات: 18 صفحه
قسمتی از متن Word (.docx) :
1- آريائيان (هند و ايرانيان)
ايرانيان گروهي از مردمان شرقي نژاد هستند كه آنها را هند و اروپايي مي‌نامند. اين نژاد را از آن جهت هند و اروپايي مي‌نامند كه امروزه از اسپانيا پرتقال در اروپا تا ايران و افغانستان و پاكستان و هند در آسيا گسترده شده است. هند و اروپائيان خود به دو گروه شرقي و غربي تقسيم مي‌شوند. گروه غربي ملل اروپايي را تشكيل مي‌دهد و دسته‌ي شرقي آنها شامل هندي‌ها و ايراني‌ها است كه هند و ايراني نام دارند. منظور از ايرانيان ساكنان ايران زمين بزرگ يا هفت كشور است كه نام اين هفت كشور در اوستا ذكر شده است(رضايي، 1372 : صفحه 21 – 15).
در مورد خاستگاه هند ايرانيان در ميان دانشمند اختلاف نظر وجود دارد. بعضي از اين دانشمندان خاستگاه هند و اروپائيان راشبه جريزه اسكانديناوي دانسته‌اند و دليل كوچ آنها را سرماي شديد ذكر كرده‌اند. و برخي ديگر جايگاه نخستين اين عده را در شمال آلمان و جنوب دانمارك و در دشت‌هاي وسيع قسمت از اروپا دانسته‌اند و دسته‌ي ديگر محل سكونت اوليه اين عده را آسيا مي‌دانند و نواحي اطراف تاجيكستان كنوني و دامنه‌هاي پامير را خاستگاه هند و اروپائيان مي‌دانند (همان، 1372 : صفحه 21- 15). اما فريضه‌ي ديگري وجود دارد كه بدون توجه به خاستگاه هند و ايرانيان مي‌كوشد تا محل تجمع بزرگ آنها را در دوران پيش از تاريخ نشان دهد. بنابراين فرضيه از ميان اين گروه هند و اروپايي قسمتي به شرق آمده و قسمتي ديگر به سوي غرب رفتند. و مركز تقريبي اين پراكندگي از اسپانيا تا هند و ايران است. آنچه پذيرفتني‌تر به نظر مي‌رسد آن است كه در روزگاران بسيار دور پيش از تاريخ اين اقوام هند و ايراني در كنار هم مي‌زيستند و در دشت‌هاي گسترده‌ي آسيا مركزي به سر مي‌بردند.
اين قبايل زندگي شباني داشته و چادرنشين بودند. و در پهنه‌ي گسترده‌اي از آسياي مركزي كه گويا در آن روزگاران آب و هواي مناسب‌تر و چراگاههاي گسترده‌تري داشت پراكنده بودند و به واسطه‌ي همين آب و هواي مناسب داراي چهارپايان فراوان و مردم بسيار بودند و شدند. و همين افزوني و در نتيجه تنگي جاي حاصل از آن سبب مهاجرت اين عده به مناطق گسترده‌ي جنوبي گرديد. اين مردمان به سه دسته تقسيم شدند. گروهي به فلات ايران راه جستند گروهي به سوي دشت‌هاي آسياي صغير و گروهي نيز به سمت سرزمينهاي گرم و گسترده هند و پاكستان رهسپار شدند (همان ، 1372 : صفحه 21- 15). مهاجرين مذكور كه چابك سواراني دلاور و جنگاوراني سرآمد بودند پرورش اسب را رواج دادند. ايرانيان از نژاد اين مهاجران آريايي هستند. واژه‌ي آريا كه در اوستا ريشه و پيشينه دارد و به معناي شريف و نجيب و پاك آزاده به كار رفته و همه جا در مورد ايرانيان به كار رفته است. ريشه‌ي اين واژه در اوستا «اَيْرِيَهْ» آمده است.