مبانی نظری وپیشینه تحقیق بهره وری اماکن ورزشی

مبانی نظری وپیشینه تحقیق بهره وری اماکن ورزشی (docx) 27 صفحه

دسته بندی : تحقیق

نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحات: 27 صفحه

قسمتی از متن Word (.docx) :

مبانی نظری وپیشینه تحقیق بهره وری اماکن ورزشی فصل دوم- مباني نظري و پيشينه‌ي تحقيق مقدمه بهره وري آمار - آمار اماكن و تاسيسات ورزشي - زمان بهره برداري از اماكن و تاسيسات ورزشي - آمار منابع انساني پايه هاي علمي - تحقيقات انجام شده در داخل كشور - تحقيقات خارج از كشور مقدمه: در اين فصل پيشينه تحقيق براساس موضوعات مرتبط و مورد نظر دسته بندي و بيان گرديده است. قبل از بيان تحقيقات انجام شده لازم است مختصري از تاريخچه اماكن و فضاهاي ورزشي گذشته در ايران مطرح شود و در ادامه مباني نظري در خصوص بهره وري ورزشي در رابطه با اماكن و تاسيسات ورزشي و منابع انساني بيان گرديده و در پايان به پژوهش هاي انجام شده در داخل و خارج كشور در اين پيرامون از زواياي مختلف پرداخته شود. تاريخچه اماكن و فضاهاي ورزشي در ايران: در ميان كشورهاي مشرق زمين بي گمان ايران تنها كشوري است كه در نظام تعليم و تربيت خود بيشترين اولويت را به ورزش و تربيت بدني اختصاص داده بود، در حالي كه چينيان در دوران پيشين به ورزش و تربيت بدني توجه چنداني نداشته‌اند و هندويان نيز پرورش تن و فعاليت هاي بدني را گاه حتي مذموم مي‌دانستند. ايرانيان به اهميت ورزش به عنوان وسيله اي براي تقويت توانايي و حفظ سلامتي در جهت داشتن ارتشي سلحشور و پيروزمند پي برده بودند. تقويت قواي جسماني و پرداختن به ورزش از زمان حكومت مادها شروع و در زمان هخامنشيان رونق گرفت. گزئنون مي گويد در هر شهر پارس محلي به نام الوئزا براي تحكيم فنون جنگي و ورزش برپا بود. اين ميادين از 4 قسمت تشكيل شده: يكي براي كودكان، ديگري براي نوجوانان، سومي براي مردان و چهارمي براي كساني كه ديگر نمي توانند اسلحه برگيرند. كودكان و مردان در طليعه صبح، پيرمردان در روزهاي معين وقتي كه مي‌توانستند ولي جوانان همه وقت در قسمت و محل خود ظاهر مي شدند. برجسته‌ترين قسمت تربيت خردسالان و نوجوانان در عصر هخامنشي بود. مفهوم تربيت بدني در نزد پارس‌ها به همان مفهوم در نزد يونانيان بود. انواع ورزشها نه تنها به منظور بهداشت و نيرومندي و رشد جسمي انجام مي‌شده بلكه متضمن تربيت خودداري، چالاكي، شكيبايي و تحمل سختي‌ها مانند تشنگي و گرسنگي و نيز هدف جويي و ايجاد روح قهرماني بوده است. هردوند نويسنده نامي يوناني در مورد تعليم و تربيت ايرانيان باستان مي گويد: ايرانيان به فرزندان خود 3 چيز مي‌آموزند: اسب سواري، تير اندازي و راستگويي. [10] تاثير محل ها براي بازي چوگان و زورخانه‌ها در پيشرفت ورزش غير قابل انكار است. ايران باستان براي چوگان بازي محل‌هايي را با طول و عرض مشخص و دو دروازه در نظر مي گرفتند و به اجراي آن مي پرداختند. تمرين با ابزارهاي مختلف ورزشي در مكاني به نام زورخانه از زمان قديم در ايران رواج داشته است. زوخانه مكاني برتر از باشگاههاي ورزشي بلكه يك نهاد مردمي و اصيل است كه ريشه در تاريخ ايران دارد. [11] بهره وري: 0788035منابع انسانيمنابع ماليفناوري و تحقيقات مديريت بهره وري در سازمانهاي ورزشي 00منابع انسانيمنابع ماليفناوري و تحقيقات مديريت بهره وري در سازمانهاي ورزشي بهره وري ميزان موفقيت سيستم در استفاده از منابع براي رسيدن به اهداف است. بهره وري در هر سازمان ورزشي با 4 عامل عمده ارتباط تنگاتنگ دارد: اين عوامل نيز به نوبه خود تحت تاثير عوامل داخلي و خارجي قرار دارند. [12] اماكن و تاسيسات ورزشي: محيط ورزشي يكي از عوامل موثر در ارتقاي كيفي اجراي ورزشي به شمار مي‌رود. فقدان و كمبود اطلاعات و تسهيلات ورزشي مناسب از جمله عواملي هستند كه موجب كندي پيشرفت ورزشكار مي‌شود در صورتي كه اين مشكل برطرف شود بعيد به نظر مي‌رسد كه ورزشكاران بتوانند به بالاترين سطح توانمندي خود برسند. سرانه فضاهاي ورزشي در كشور 52/0 متر مربع است كه از اين مقدار 46/0 متر مربع مربوط به فضاهاي ورزشي روبار و 06/0 متر مربع مربوط به فضاهاي ورزشي سرپوشيده مي باشد. به ازاي هر يك ميليون نفر 161 باب فضاي ورزشي شامل 69 باب فضاي ورزشي روباز و 92 باب فضاي ورزشي سرپوشيده وجود دارد. از نظر فضاي سرپوشيده و روباز نيز دو منطقه آب و هواي معتدل خشك و سرد بيشترين سهم را دارند. حداقل سرانه فضاهاي ورزشي جهان 3 مترمربع است. با توجه به 52/0 درصدي، ايران براي دستيابي به اين سرانه 48/2 متر مربع كمبود دارد كه با افزايش جمعيت 70 ميليون نفري ايران، كل فضاي ورزشي مورد نياز براي دستيابي به حداقل سرانه جهاني 65 هزار هكتار مي باشد. يكي از موارد مهم در بررسي وضعيت تجهيزات ورزشي، سرانه تجهيزات ورزشي است كه متاسفانه اطلاعات مربوط به ايران در اين زمينه هنوز اعلام نشده است. تجهيزات ورزشي يكي از ملزومات اصلي براي ورزش است. بدون وجود وسايل و محيط‌هاي مناسب ورزشي نمي توان به نتيجه مطلوب در امر ورزش دست يافت. [13] تعداد فضاهاي موجود كل كشور: [14] [15] فضاسازمانروبازدرصدسرپوشيدهدرصدجمعدرصدسازمان تربيت بدني269032/51220865/3898487/44سازمان علوم و تحقيقات و فناوري6422/114960/2213196 اطلاعات مربوط به منابع عملي گروه تربيت بدني دانشگاه تبريز در سال تحصيلي 88-87: سالن‌هاي سرپوشيده ورزشي مورد استفاده گروه تربيت بدني: نام مكانطولعرضارتفاعپوشش كفمساحتظرفيت تماشاچيمجموعه ورزشي ژيمنازوم--18پاركت49504000 زمين‌هاي روباز ورزشي مورد استفاده گروه تربيت بدني: نام مكانطولعرضمساحتپوشش كفمجموعه ورزشي استاديوم14313819734آسفالت استخرهاي شناي مورد استفاده گروه تربيت بدني: نام مكاناستخر شناكاسه استخرسوله استخرمساحت كاسهمساحتظرفيت تماشاچيطولعرضطولعرضاستخر سرپوشيده به همراه 5 سونا و 1 جكوزي3/335/136330055/44920001000 زمين‌هاي فوتبال و پيست‌هاي دو و ميداني مورد استفاده گروه تربيت بدني: نام مكانزمين فوتبال و پيست دو با اعمال حريم قانونيطولعرضپوشش كفمساحتظرفيت تماشاچيپيست دوتعداد باندپوشش كفمساحتزمين چمن10075چمن7500100008خاك رس488 ژيمنازيوم: 1. سالن 4 هزار نفري: واليبال- بسكتبال- تنيس روي ميز و ورزش‌هاي رزمي 2. سالن چند منظوره: بسكتبال- هندبال- فوتسال- بدمينتون- آمادگي جسماني- سنگنوردي و ورزش‌هاي رزمي 3. اسختر 3/33* 5/13 متر- سوناي خشك و بخار- جكوزي 4. سالن شطرنج 5. سالن تنيس روي ميز 6. سالن وزنه برداري 7. سالن دارت استاديوم: 1. زمين فوتبال چمن: 75*110 2. پيست دو و ميداني 8 خط: 8* 400 3. سالن بدنسازي: 250 متر مربع 4. سالن كشتي و ژيمناستيك: 250 متر مربع 5. سالن رشته هاي رزمي 6. جاده تندرستي: 300 متر مربع 7. زمين اسكيت: 20*40 * سرانه فضاي سرپوشيده ورزشي در دانشگاه تبريز 6/0 مترمربع * سرانه فضاي روباز ورزشي در دانشگاه 4/3 مترمربع اطلاعات مربوط به زمان بهره برداري از اماكن و تاسيسات ورزشي گروه تربيت بدني دانشگاه تبريز در سال تحصيلي 88-87: ژيمنازيوم: - روزهاي زوج: آقايان 8 صبح الي 8 عصر+ سه شنبه 4 بعدازظهر الي 8 عصر - روزهاي فرد: بانوان 8 صبح الي 8 عصر – سه شنبه 4 بعدازظهر الي 8 عصر استاديوم: - روزهاي زوج: بانوان 8 صبح الي 6 عصر - روزهاي فرد: آقايان 8 صبح الي 6 عصر منابع انساني: منابع انساني ارزشمندترين سرمايه يك سازمان به شمار مي رود. زيرا انسان محور اصلي تحول در سازمان‌هاست. براي ارتقا منابع انساني تمهيدات گسترده‌اي در سازمان‌هاي پيشرو فراهم مي شود. پژوهش و زمينه سازي براي ايجاد خلاقيت و نوآوري ابزارهاي عمده براي ارتقاء منابع انساني است. با بررسي وضعيت كمي منابع انساني كشور مشخص مي شود كه به طور متوسط به ازاي هر 70 نفر جمعيت كشور تنها يك مربي ورزش وجود دارد. در حالي كه اين نسبت در ساير كشورها بسيار بهتر است. همچنين غير فعال بودن حدود 65% از اين مربيان بر مشكلات موجود افزوده است. در آموزش عالي به ازاي هر 28 نفر دانشجوي رشته تربيت بدني تنها يك مربي مشغول به تدريس است. در وزات علوم، تحقيقات ارائه شده نشان از كاستي كيفيت منابع انساني فعال در بخش ورزش دانشگاهي دارد. دانشجويان با 11% عضويت در تشكل‌هاي ورزشي بيشترين سهم را در توسعه ورزش كشور دارند. [16] اطلاعات مربوط به وضعيت كمي منابع انساني تربيت بدني و ورزش كشور: 1. تعداد افراد تحت تربيت يك مربي ورزش كشور 700 نفر 2. تعداد ورزشكاران به ازاي يك داور ورزشي 30 نفر 3. تعداد دانشجويان تحت تربيت يك مدرس تربيت بدني و علوم ورزشي 28 نفر 4. تعداد دانش آموزان تحت تربيت يك معلم ورزش 1062 نفر. [17] اطلاعات منابع انساني گروه تربيت بدني دانشگاه تبريز در سال تحصيلي 88-87: دانشجويان: گرايشروزانه زنروزانه مردروزانه جمعشبانه زنشبانه مردشبانه جمعجمع زنجمع مردجمع كلمديريت32174912921442670فيزيولوژي34160508412422062رفتار حركتي17163310414272047عمومي3234662020405252106 هيئت علمي: جنستعداد كلمدرك تحصيليدكتري مديريتدكتري فيزيولوژيدكتر رفتارحركتيكارشناس ارشدعموميزن42-11مرد6141- مربيان: جنستعداد كلمدرك تحصيليدكتريكارشناسيكارشناسزن8-71مرد4112 كادر اداري: جنستعداد كلمدرك تحصيليدكتريكارشناسي ارشدكارشناسفوق ديپلمديپلمزن3--3--مرد12123-6 پايه هاي علمي: تحقيقات انجام شده در داخل كشور: 1. محمد زاده در 1372 در اجراي طرح ملي شناسنامه ورزشي شهرهاي كشور، به بررسي وضعيت كمي و كيفي ورزشي آذربايجان غربي پرداخته است. نتايج حاصل از اين تحقق عبارتنداز موارد زير: تاسيسات ورزشي سرپوشيده در مقايسه به تاسيسات ورزشي روباز درصد پايين‌تري را به خود اختصاص داده است. تعداد استفاده كننده از تاسيسات ورزشي روباز بيشتر از سرپوشيده است. سرويس دهي تاسيسات و امكانات ورزشي در شهرهاي استان آذربايجان غربي بيشتر از استفاده كنندگان از آن است. [18] 2. حاجي علي اكبري (1371) در تحقيقي به بررسي و تجزيه و تحليل اماكن ورزشي اصفهان پرداخت و دريافت شهر اصفهان با توجه به جمعيت، كمترين فضاي ورزشي و با توجه به كوهپايه بيشترين فضاي ورزشي را داراست. [19] 3. سلماني در سال (1371) به بررسي وضعيت ورزش در استان كرمان پرداخته است و تعداد فضاي روزباز و سرپوشيده شهر كرمان را مشخص كرده است. 4. مويد و قاسمي (1372) در اجراي طرح ملي شناسنامه ورزشي شهرهاي كشور به بررسي وضعيت ورزش استان فارس پرداخته و نتايج تحقيق عبارتنداز: براي هر 17879 نفر در استان فارس يك تاسيسات ورزش وجود دارد. 5. پارسا به بررسي اماكن ورزش استان زنجان پرداخته و دريافته تعداد اماكن ورزشي با توجه به خيل عظيم مشتاقان به ورزش كافي نبوده و اين مشكل در شهرهاي اطراف شهر زنجان بيشتر نمود پيدا كرده است. 6. در اجراي طرح ملي شناسنامه هاي ورزشي شهرهاي كشور، حسيني كرمانشاهي به بررسي وضعيت ورزش در كرمانشاه. 7. سكي به بررسي ورزش در ايلام. 8. حقيقيان به بررسي اماكن ورزشي در كردستان. 9. فتحي به بررسي تربيت بدني حوزه جنوب شرق تهران. 10. تابش نژاد به بررسي وضعيت تربيت بدني و ورزش استان سيستان و بلوچستان پرداخته است. در تمام پژوهش هاي فوق در كافي نبودن اماكن و تاسيسات ورزشي در مقايسه با متقاضيان ورزش اتفاق نظر وجود دارد. 11. ايراني در سال 1374 در تحقيقي به توصيف فضا و امكانات بانوان مراجعه كننده به اماكن دولتي تهران در رشته آمادگي جسماني پرداخته است. اماكن ورزشي شهر تهران برخي داراي قدمت صد ساله بوده‌اند. سهميه هر فرد از فضاي ورزشي با توجه به تعداد تقريبي مشتاقان به فعاليت در جلسه ورزشي بين 4 الي 60 متر مربع متغير است. 12. در تحقيقي كه توسط كميته برنامه ريزي تربيت بدني معاونت همكاري و برنامه ريزي برنامه بودجه استان اردبيل با موضوع بررسي وضعيت اماكن و تاسيسات ورزشي و نيروي انساني آموزش و پرورش و كانون‌هاي فعاليت زنان و تربيت بدني انجام شده است. مساحت سالن‌هاي ورزشي اداره كل تربيت بدني 13124 مترمربع و مساحت زمين‌ها روباز 106576 مترمربع برآورد شده است. از مجموعه سالن‌هاي ورزشي 51/60% در اردبيل و خلخال و 5/39% بقيه مربوط به ديگر شهرستانهاست. [20] 13. در گزارشي كه سازمان تربيت بدني جمهوري اسلامي ايران از سال 72 تا 76 تهيه نموده علي رغم تصورات موجود استانهاي پر جمعيت كشور نظير استان تهران از كمترين مكان‌هاي ورزشي به نسبت جمعيت خود برخوردار بوده و استان‌هاي كوچك و كم جمعيتي مانند يزد و سمنان بيشترين مكان ورزشي را به نسبت جمعيت در خود جاي داده‌اند. [12] 14. طاهري در اجراي طرح بررسي وضعيت تربيت بدني استان كهكيلويه و بوير احمد مقدار زمين‌ها و سالن‌هاي ورزشي استان را برآورد كرده و زير بناي كل اماكن ورزشي را 47/320547 مترمربع و سرانه ورزشي استان به ازاي جمعيت كل استان معادل 51/0% مترمربع گفته است. 15. ساداتي اشاره مي كند كه در بين شهرهاي استان آذربايجان غربي شهر اروميه نسبتاً از امكانات بهتري برخوردار است و علاقه به واليبال در اين استان بيشتر است. 16. آقاي كوچكي به بررسي تاسيسات تربيت بدني حوزه شمال غرب تهران پرداخته است. 17. مجد به بررسي فضاي ورزشي استان بوشهر پرداخته است. 18. اداره كل تربيت بدني استان هرمزگان به انجام تحقيقي با موضوع اماكن ورزشي در هرمزگان همت گماشته و تعداد فضاي روباز و سرپوشيده را برآورد كرده است. در همه ي پژوهش ها در عين كمبود فضاي ورزشي تعداد فضاهاي ورزشي سرپوشيده كمتر از روباز بوده و براي احداث فضاهاي سرپوشيده پيشنهاد شده است. 19. مددي (1382) در اجراي طرح ملي شناسنامه هاي ورزشي شهرهاي كشور به بررسي وضعيت اماكن و تاسيسات ورشي شهرهاي استان آذربايجان شرقي (شامل تبريز، خلخال، ميانه و هشترود) پرداخته است كه بخشي از نتايج حاكي از اين است كه: الف) نسبت تعداد اماكن ورزشي به جمعيت و سرانه ورزشي اماكن شهرهاي فوق به سرانه استاندارد ورزشي ناچيز است. ب) هيچگونه تعادل نسبي از نظر تاسيسات ورشي در شهرهاي فوق وجود ندارد. به طوريكه قسمت اعظم اماكن ورزشي در شهر تبريز بنا شده است و شهرهاي ديگر تاسيسات ورزشي اختصاصي براي ورزش هاي پايه چون ژيمناستيك، شنا، هندبال، دو و ميداني ندارد. به دليل رشد روز افزون جمعيت ومحدود بودن امكانات و استفاده بيش از حد و خارج از ظرفيت از اماكن، عدم كيفيت و كاهش بازدهي اماكن ورزشي در آينده مشاهده خواهد شد. 20. پوركياني (1378) به بررسي وضعيت موجود فضاهاي ورزشي دانشكده هاي سراسر كشور و ميزان بهره گيري از آنها پرداخته است. نتايج تحقيقات عبارتنداز: - از مجموع 84537 دانشجوي استفاده كننده از فضاي ورزشي در طول هفته تعداد 21590 نفر مربوط به دختران دانشجو و 62947 نفر مربوط به پسران دانشجو است. - ميانگين حداكثر ساعات بهره گيري از فضاهاي ورزشي توسط دانشجويان دختر و پسر به تربيت 4/5 ساعت و 6/7 ساعت در روز است. - از جمع 559 فضاهاي ورزشي، 32 درصد سرپوشيده و 68 درصد روباز هستند. - سرانه ورزشي براي دانشجويان دختر 8/0 مترمربع و براي دانشجويان پسر 3/3 متر مربع مي باشد. - بيشترين تعداد (27%) زمين هاي روباز به ورزش‌هاي بسكتبال و واليبال و كمترين تعداد (10%) به ورزش تنيس اختصاص دارد. - از مجموع رشته هاي ورزشي داير در سالن‌هاي چند منظوره بيشترين ميزان فعاليت با 14% مربوط به ورزش واليبال و كمترين ميزان فعاليت با 1/0 مربوط به ورزش دو و ميداني است. [22] - مساحت كلي فضاهاي ورزشي دانشگاهها 655070 مترمربع است كه از اين مقدار 88398 مترمربع آن سرپوشيده و 566673 مترمربع آن روباز است. - بيشترين فعاليت ورزشي دختران دانشجو مربوط به رشته هاي واليبال، تنيس روي ميز و شطرنج، پسران دانشجو مربوط به واليبال، شطرنج و فوتبال مي باشد. - از مجموع 46 پروژه در حال ساخت 12 پروژه (بيشترين تعداد) به احداث سالن‌هاي ورزشي و دو پروژه (كمترين تعداد) به ساخت پيست دو و ميداني اختصاص يافته است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه مالكيت فضاهاي ورزشي مورد استفاده دانشگاهها به ترتيب: الف) سالن هاي چند منظوره (97% قطعي- 3% استيجاري) ب) پيست هاي دو و ميداني (92% قطعي- 8% استيجاري) ج) زمين هاي فوتبال (98% قطعي- 2% واگذاري) د) سالن هاي اختصاصي واليبال، بسكتبال و ژيمناستيك (100% قطعي) هـ) سالن كشتي (88% قطعي و 12% استيجاري) مي باشد. 21. عبدوي (1384) در بررسي و مقايسه امكانات و تجهيزات موجود در پايگاههاي ورزشي قهرماني و نحوه‌ي بهره برداري از آنها در مراكز استانها به اين نتيجه رسيده است كه از امكانات موجود در پايگاههاي ورزشي قهرماني، بهره برداري مناسب صورت مي گيرد و بيشترين مراجعه كننده به اين پايگاهها، قهرمانان استانها به 99% مي باشد. [21] 22. در تحقيقي كه اسكندر زنجاني با عنوان بررسي برنامه هاي آموزشي و نيروي انساني، اماكن و تاسيسات و بودجه از ديدگاه مديران، مدرسين، دانشجويان مراكز تربيت معلم، تربيت بدني انجام داد. نيروي انساني (مدرسان) اين مراكز داراي ميانگين سني 43 سال هستند. از نظر برنامه هاي آموزشي ورزشي، مشكلات مدرسين همواره كمبود فضاهاي ورزشي (11%) وسايل و تجهيزات است و از ديدگاه دانشجويان، كمبود وسايل آموزشي (8%) مشكلات بخش اداري و اجرايي و مالي و كمبود امكانات وتاسيسات ورزشي و كمبود بودجه و اعتبارات 15% و كمبود لوازم و وسايل بهداشتي (10%) مي باشد. [23] 23. در تحقيقي ديگر علي هاشمي در بررسي كمي و كيفي اماكن تاسيسات ورزشي يزد نتايج زير را بدست آورد: از نظر كمي سرانه ورزشي يزد در مقايسه با استانداردهاي بين المللي كمبود زيادي را نشان مي دهد و از نظر كيفي نيز اماكن ورزشي در وضعيت مناسبي نيستند. [24] تحقيقاتي با عنوان بررسي وضعيت ورزش و اماكن ورزشي در كانون هاي ورزشي در مناطق آموزش و پرورش در اداره تربيت بدني استانها و در اماكن دولتي ورزشي انجام شده است كه چند مورد عبارتنداز: 24. در تحقيق علي منوچهري در رابطه با وضعيت اماكن و نيروي انساني (ورزشي) مناطق آموزش و پرورش با توجه به نتايج، سرانه ورزشي به ازاي هر دانش آموز 2/0 فضاي ورزشي مي باشد. 25. طبق تحقيق عبدالحسين قدرتي در همين زمينه امكانات و تجهيزات ورزشي دانشگاه آزاد تبريز ضعيفتر از دانشگاه دولتي تبريز است، ولي از نظر منابع انساني اساتيد تربيت بدني عمومي دانشگاه آزاد و دولتي تبريز در وضعيت خوبي به سر مي‌برند. [25] 26. طبق تحقيق فاطمه صباح، با همين عنوان در كانون هاي ورزشي وضعيت تاسيسات و تجهيزات ورزشي از ديدگاه مديران با كسب 78% (در وضعيت مطلوب)، از ديدگاه مربيان با 62% و دانش آموزان با 9/62% (در وضعيت متوسط) قرار دارد. [26] 27. در پژوهشي ديگر با عنوان بررسي وضعيت ورزش و مقايسه اين وضعيت در بين دانشگاهها و دبيرستانها كه توسط آقاي جبرائيل افتخاري صورت گرفته است پايين بودن بازدارندگي عوامل نه گانه (علاقه، وسيله نقليه، امكانات، روابط اجتماعي، ناآگاهي، مهارت و آمادگي جسماني و.....) در حد متوسط بكار رفته است. در محيط دانشگاه برخلاف دبيرستان هيچ يك از عوامل فوق به طور جدي مانع از فعاليت‌هاي ورزشي دانشجويان نمي شود و در اين محيط وقت و علاقه نقش بازدارندگي بيشتري دارد. براساس يافته هاي تحقيق افزايش وقت و فرصت و متعاقب آن فراهم نمودن بودجه براي وسايل اياب و ذهاب و امكانات ورزشي در دسترس، مي تواند در دستور كار متصديان امور ورزشي دانشگاهها قرار گيرد. [‍27] 28. نتايج تحقيقات حسن زارعي با موضوع نحوه گذران اوقات فراغت در دانشگاههاي علوم پزشكي كشور با تاكيد بر فعاليت ورزشي نشان مي دهد كه اماكن ورزشي مهم‌ترين عامل جذب دانشجويان و فعاليت‌هاي تفريحي و فراغتي است. 29. نتايج تحقيقات كريميان و تندنويس حاكي از آن است كه سرانه اماكن و تاسيسات ورزشي سرپوشيده براي هر نفر از دانشجويان 47 مترمربع و سرانه زمين‌هاي روباز چند منظوره براي هر دانشجو 62/1 مترمربع است. در حاليكه ميانگين سرانه فضاهاي ورزشي كه از سوي وزارت علوم و تحقيقات و فناوري براي هر دانشجو در نظر گرفته شده 7 متر مربع (5/2 متر مربع فضاي سرپوشيده و 5/4 مترمربع فضاي روباز است). پژوهش تندويس نشان مي دهد كه سرانه‌ي بودجه ورزشي هزينه شده در دانشگاههاي كشور از منطق خاصي پيروي نمي كند. 30. طبق تحقيقات دكتر شادمهر ميردار، الهه طالبي، فرزام فرزان، سعيد تابش، عليرضا صفايي، ناري دماوندي، رزيتا فتحي در پژوهشي كه با عنوان تحليل وضعيت منابع انساني بودجه و تاسيسات ورزشي مراكز آموزش عالي استان مازندران انجام شده نتايج زير بدست آمده است. در دانشگاههاي مازندران نسبت ورزشكار به دانشجو 1 به 38 و نسبت كارشناس به دانشجو 1 به 1648، كل فضاي ورزشي سريع سرپوشيده و روباز 84442 مترمربع و سرانه مساحت فضاي ورزشي به هر دانشجو 65/3 مترمربع است كه با استاندارد بين المللي سرانه فضاي ورزشي 7 متر مربع فاصله دارد. مقايسه هزينه سرانه بودجه ورزشي دانشگاههاي مازندران نشان مي دهد كه دامنه نوسان آن در اين دانشگاهها از 5500 ريال در دانشگاه پيام نور بابل به 100000 در دانشكده نفت محمود آباد متغير بوده است. به نظر مي رسد عدم توزيع مناسب امكانات و تاسيسات ورزشي در اين مراكز موجب عدم استقبال دانشجويان از فعاليت ورزشي شده است. نتايج اين پژوهش حاكي از اين است كه برخي از اين موسسات، فاقد حداقل پست سازماني و نيروي انساني فوق برنامه‌ي ورزشي، فاقد تاسيسات فاقد بودجه و ورزشكار مي باشند. نگاه جنسيتي به فضاهاي ورزشي از جمله معضلات ديگر ورزش دانشگاههاي استان است. [2] تحقيقات خارج از كشور: با بررسي‌هاي به عمل آمده و مراجعه به چند مركز تحقيقاتي پژوهشي به طور مشخص تحقيقي كاملاً مشابه با پژوهش حاضر يافت نشد. بيشتر مقالات و پايان نامه خارجي به صورت موضوعي به اين موضوع ورزشي اشاره نموده بود. لذا در اين بخش به يافته هاي علمي در اين زمينه به طور اختصار اشاره مي گردد. [28] 1. ويليامز- آ، در تحقيقي با عنوان الگوي فعاليت بدني در ميان جوانان درحال تحصيلي بيان مي كند كه تاسيسات و تجهيزات، عامل موثري در ميزان مشاركت ورزشي جوانان است و تخصص و مهارت مربيان هم به عنوان عامل موثر در گرايش جوانان به ورزش در زمان فراغت و عضويت دركلوپ‌هاي ورزشي مي باشد. 2. انگسترم در پژوهشي كه با عنوان تربيت بدني در ميان جوانان سوئدي، انجام داده است در يافته كه مديريت كلوپ هاي ورزشي عامل مهمي در جذب دانش آموزان به اين مرازك بوده است. 3. لواريا- پورتلار، تحقيقي با موضوع برنامه هاي تربيت بدني و ورزش مدارس پسرانه و دخترانه پورتوريكو انجام دادهاست كه بخشي از يافته هاي او در زير آمده است: الف) مدارس داراي فضاي آموزشي خوبي براي كلاس‌ها بودن وليكن كمبود امكانات و وسايل و موارد مورد نياز تدريس، مانع رسيدن به نتيجه‌ي مطلوب در ورزش بوده است. ب) تنوع در ورزش به علت محدوديت وسايل امكان پذير نبوده است. 4. پارتيسيا ورتينسكي (1992) از تحقيقاتي كه پيرامون عوامل مرتبط با فضاهاي ورزشي انجام گرفته داشتن حقوق و امتيازات مساوي دختران و پسران در استفاده از فضاي ورزشي را مورد نظر قرار داده و در اين مورد تحقيقاتي را به عمل آورده است. 5. برادفورد استراند (1990) تحقيقاتي را با موضوع فضاي ورزشي روي 10 دانشگاه بزرگ آمريكا انجام داده و بيان كرده كه فضاي ورزشي اختصاص يافته به دانشجويان در سال 1967 كمتر از 3/1 مترمربع بوده و در سال 1990 برابر با 03/1 مترمربع شده است. 6. ليوبي هوا (1997) يكي از موضوعاتي را كه باعث نارضايتي دانشجويان مي‌شود، عدم آگاهي از اينكه چرا امكانات ورزشي در اختيار آنهاست و چگونگي بهره گيري از آنها دانسته است. [20] منابع: 1. مت جارويس، (1380)، مترجم محمد تقي اقدسي، روانشناسي ورزشي، دانشگاه تبريز. 2. ميردار شادمهر، طالبي الهه، فرزان فرزام، تابش سعيد، صفاي طوبي عليرضا، دماوندي ناري، فتحي رزيتا، (1384)، تحليلي بر وضعيت منابع انساني و بودجه و تاسيسات ورزشي مراكز آموزش عالي استان مازندران، پژوهشنامه علوم ورزشي، شماره 3. 3. كوزه چيان هاشم، (1379)، حركت، نشريه دانشكده‌ي تربيت بدني و علوم ورزشي، شماره 4. 4. قهرماني شهلا، (1386)، بررسي ميزان رضايت شغلي و عوامل موثر آن در بين دبيران تربيت بدني دوره متوسطه شهرهاي خواجه و هريس، پايان نامه كارشناسي، دانشگاه تبريز. 5. پوركياني محمد، (1378)، بررسي وضعيت موجود فضاهاي ورزشي دانشگاههاي سراسر كشور و ميزان بهره برداري از آنها، پايان نامه كارشناسي ارشد، دانشگاه تهران. 6. سازمان تربيت بدني جمهوري اسلامي ايران، (1378)، مطالعات تفصيلي توسعه امكانات ورزشي، سيب سبز. 7. سايت www.aftab.ir 8. قادري اسماعيل، شناور بهزاد، ماهنامه صنعت خودرو. 9. نمازي زاده مهدي، سلحشور بهمن، (1376)، تربيت بدني عمومي، انتشارات سمت. 10. بدري آذرين يعقوب، (1373)، جزوه تاريخ تربيت بدني و ورزش، دانشگاه تبريز. 11. آزاد احمد، (1374)، مباني تربيت بدني و ورزش، كميته ملي المپيك. 12. نادريان مسعود، (1379)، بررسي عوامل موثر در بهره وري سازمان هاي ورزشي، چهارمين همايش ملي تربيت بدني و علوم ورزشي، اسفند ماه- گيلان. 13. سازمان تربيت بدني جمهوري اسلامي ايران، (1378)، مطالعات تفصيلي توسعه اماكن و زير ساخت‌هاي ورزشي، سيب سبز. 14. سازمان تربيت بدني جمهوري اسلامي ايران، (1380)، طرح جامع ورزش كشور، مرحله‌ي اول شهريور 1380، مطالعات تفصيلي توسعه منابع انساني، تهران، صفحه‌ي 38-37. 15. سازمان تربيت بدني جمهوري اسلامي ايران، اسفند (1379)، آمار اماكن و سرانه‌ي ورزشي، جلد پنج، تهران. 16. سازمان تربيت بدني جمهوري اسلامي ايران، (1378)، مطالعات تفصيلي منابع انساني، سيب سبز. 17. عراقي سيده فريده، (1386)، بررسي وضعيت فضاها، اماكن ورزشي، منابع انساني موسسه آموزش عالي شهر تبريز، پايان نامه كارشناسي، دانشگاه تبريز. 18. محمد زاده محبوب، (1371) طرح شناسنامه هاي ورزشي شهرهاي كشور- آذربايجان غربي، پژوهش نامه‌ي علوم پزشكي، شماره 4. 19. حاج علي اكبري محمدرضا، (1371)، بررسي و تجزيه تحليل مشخصات اختصاصي اماكن ورزشي اصفهان، نشريه علوم حركتي و ورزشي، شماره 4. 20. جمالي قراخانلو علي، (1383)، بررسي ميزان بهره برداري از تاسيسات و اماكن ورزشي استان آذربايجان شرقي، پايان نامه كارشناسي ارشد، دانشگاه تهران. 21. عبدوي فاطمه، (1384)، بررسي و مقايسه امكانات و تجهيزات موجود در پايگاههاي ورزشي قهرماني و نحوه بهره برداري از آن در مراكز استانها، پايان نامه كارشناسي ارشد، دانشگاه پيام نور مركز تهران. 22. سازمان تربيت بدني جمهوري اسلامي ايران، (1377)، گزارش عملكرد سازمان از سال 74 تا 76، نشريه علوم حركت ورزشي، شماره 2. 23. اسكندري زنجاني فريده، بررسي برنامه هاي آموزشي، نيروي انساني، اماكن و بودجه ورزشي از ديدگاه مديران و مربيان و دانشجويان دانشگاههاي تربيت معلم- تربيت بدني تحقيقي تكميلي دانشگاه آزاد. 26. صباح فاطمه، بررسي اماكن و تاسيسات ورزشي در كانون هاي خواهران در تهران، پايان نامه كارشناسي ارشد، دانشگاه تهران. 27. افتخاري جبرائيل،‌ مقايسه وضعيت اماكن و تاسيسات ورزشي در دانشگاهها و دبيرستانهاي دولتي و غير انتفاعي تهران، چكيده مقالات چهارمين همايش ملي تربيت بدني و ورزش، اسفند ماه- گيلان. 28. سايت www.stratega.ca ، اطلاعات مربوط به تعداد فضاهاي ورزشي كشورها.