مبانی نظری وپیشینه پژوهش مفهوم پیشرفت یا موفقیت تحصیلی

مبانی نظری وپیشینه پژوهش مفهوم پیشرفت یا موفقیت تحصیلی (docx) 36 صفحه

دسته بندی : تحقیق

نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحات: 36 صفحه

قسمتی از متن Word (.docx) :

پیشرفت تحصیلی مفهوم پیشرفت یا موفقیت تحصیلی در روان شناسی، "موفقیت" به پاسخ یا عملی گفته می شود که به گونه ای که شخص به هدف برسد یا موفقیت یک گام قطعی است که به جانب هدف برداشته می شود. ولی در تعلیم و تربیت و موقعیت های تحصیلی موفقیت به درجه ای از کارایی اطلاق می شود که فرد به فراخور توانایی هایش در پیشرفت های خود به رضایت شایسته برسد(قاضی، 1373). در مقابل موفقیت تحصیلی، شکست تحصیلی به کار برده می شود. " شکست" عبارت است از ناامیدی ها؛ یعنی ترسیدن به امیدها و انتظارها یا دست نیافتن به سطح استانداردهای مورد نظر. شکست یعنی نرسیدن به رؤیاها و انتظارات و برعکس، یعنی دچار شدن فرد به ان چه از آن هراس دارد. منظور از شکست تحصیلی شکستی است که در اثر کوتاهی نظام اموزشی در دست یابی مؤثر به هدف ها و برنامه های آموزشی حاصل می شود؛ یعنی عدم موفقیت فراگیران در دست یابی به کم ترین معیارهایی که برای موفیت آنان به وسیله نظام اموزشی در نظر گرفته شده است(امین فر،1365). در مقابل موفقیت تحصیلی، اغلب اصطلاح افت یا اتلاف مطرح می شود.این اصطلاح در آموزش، از زبان اقتصاد دانان گرفته شده و نظام آموزشی را به صنعتی تشبیه می کند که بخشی از سرمایه و مواد اولیه ای را که باید به محصول نهایی تبدیل می شد، تلف نموده است و نتایجه مطلوب و مورد انتظار را به بار نیاورده است. در یک جمع بندی از تعریف ها و مفاهیم افت تحصیلی، می توان آن را عدم موفقیت در تحصیل، وقوع ترک تحصیل و یا ترک تحصیل زودرس، تکرار پایه درس هاف نسبت نامناسب میان سال های تحصیل فراگیر و سال های مقرر آموزشی، کیفیت نازل تحصیلات و آموخته های یادگیرنده در مقایسه با آن چه که باید باشد، کسب محفوظات به جای معلومات که در اندک زمانی به فراموشی سپرده می شود، نرسیدن نظام اموزشی به هدف های اصیل خود نامید(پازوکی،1381). محققان از سال ها قبل، بیان داشته اند که یکی از ضروریات در آموزش، تجزیه و تحلیل نمرات آزمون های تحصیلی به عنوان شاخص های موفقیت فعلی و آینده دانش آموزان می باشد. هنوز هم در سنجش موفقیت های تحصیلی، از معدل نمرات فراگیران به عنوان شاخص یا یکی از شاخص های موفقیت تحصیلی بهره می گیرند، ولی در نظر گرفتن معدل نمرات، به عنوان تنها شاخص تعیین موفقیت تحصیلی، ملاک مناسبی نیست(پورکاظمی،1385 و دلاور،1384). براین اساس، محققان از مجموعه ای از معیارها و ملاک های مکمل، در تعیین موفقیت تحصیلی دانش آموزان بهره گرفته اند. به عنوان مثال در بررسی عملکرد تحصیلی دانش آموزان، غیر از ملاک معدل، معیارهای دیگری هم چون اخلاق، انضباط کلاسی و حضور مرتب در کلاس، فعالیت های عملی و ... را در نظر گرفته اند. امروزه تحقیقات، نقش عوامل مختلفی را بر موفقیت تحصیلی فراگیران به اثبات رسانده است(گارتون و همکاران،2001). به طور خلاصه در زیر آمده است: 1. نگرش محیط خانواده(پافشاری خانواده بر پیشرفت تحصیلی فرزندان، راهنمایی های تحصیلی، تلاش های خانواده و عادت کاری خانواده)(نجاریان، سلیمان پور و لیالی،1373). 2. تصیلات پدر و مادر(گلاب زاده،1379). 3. شغل پدر(خیر،1376). 4. تعداد افراد خانواده. 5. طبقه اجتماعی خانواده(حسینی،1372). 6. وضعیت اقتصادی خانواده(احمدی،1374). 7. نگرش محیط مرکز آموزشی(اسمیت و همکاران،2002). در واقع امروزه پيشرفت تحصيلي دانش آموزان به عنوان يك شاخص مهم براي ارزيابي نظام هاي آموزشي مورد توجه قرار گرفته است. علاوه بر اين، پيشرفت تحصيلي همواره براي معلمان، دانش آموزان، والدين، نظريه پردازان، و محققان تربيتي نيز حائز اهميت بوده است. براي مثال، پيشرفت تحصيلي يادگيرندگان يكي از مهمترين ملاك هاي ارزيابي عملكرد معلمان محسوب مي شود. براي دانش آموزان و دانشجويان نيز معدل تحصيلي معرف توانايي هاي علمي آن ها براي ورود به دنياي كار و اشتغال و مقاطع تحصيلي بالاتر است. شايد به علت همين اهميت باشد كه نظريه پردازان تربيتي بسياري از پژوهش هاي خود را بر شناخت عوامل مؤثر بر پيشرفت تحصيلي متمركز كرده اند(رستگار، حجازی، لواسانی و جهرمی،1388). 2-2-4-2 عوامل موثر بر پيشرفت و افت تحصيلي ميزان پيشرفت تحصيلي يكي از ملاك‌هاي كارآيي نظام آموزشي است. بنابراين تحليل عوامل مربوط به آن اساسي‌ترين موضوعات تحقيقي در نظام آموزش و پرورش، در گرو عوامل بيشماري است كه مي‌توان آن‌ها را در مقوله‌ي‌ كلي عوامل مربوط به تفاوت‌هاي فردي و عوامل مربوط به مدرسه و نظام آموزش و پرورش بررسي نمود. به عبارتي پيشرفت تحصيلي گاه به علت ويژگي‌هاي شخصيتي، شاخص‌هاي ذهني، اجتماعي، عاطفي و اخلاقي دانش‌آموزان است كه مي‌تواند متأثر از عوامل مربوط به خانواده باشد و گاه به علت كاركردهاي مدرسه و نظام آموزش و پروش البته اين دو تا حدي با يكديگر در تعامل هستند(پور شافعي، 1380). پژوهشگراني كه به دنبال كشف عوامل مرتبط با عملكرد تحصيلي بالا بوده‌اند به آرايه‌هايي از متغييرها، كه عملكرد تحصيلي را تحت تأثير قرار مي‌دهند دست يافته‌اند. در رابطه با عوامل محيطي،‌تا كنون به وجود عوامل محيطي نيرومند و موثر زيادي بر پيشرفت تحصيلي پي برده شده است: فورد (فورد و توماس، 1997) در يك مطالعه شاخص‌هاي زير را براي كم‌آموزان برشمردند: داشتن روابط معلم- شاگردي مثبت پايين، حمايت كم از طرف همكلاسي‌ها، بي‌انگيزگي و بي‌علاقگي در مدرسه. هر يك از عوامل ذكر شده به تنهايي و نيز در تعامل با يكديگر بر ميزان پيشرفت تحصيلي فرد اثر مي‌گذارد. به طور کلی بررسی جوامع پیشرفته نشان می دهد که همه ی این کشورها از نظام آموزشی مؤثر و کارآمد برخوردار بوده اند. یکی از جلوه های نظام آموزشی موفق میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان آن نظام است. امروزه نظام تعلیم و تربیت هر جامعه زیربنای توسعه ی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی آن جامعه به شمار می رود. بررسی عوامل پیشرفت جوامع پیشرفته نشان می دهد که همه ی این کشورها از آموزش و پرورش توانمند، مؤثر و کارآمد برخوردارند. نهاد آموزش و پرورش عهده دار ایجاد زمینه مناسب برای رشد و شکوفایی استعدادها و توانایی های افراد است. بدیهی است که رسیدن به این هدف مستلزم برنامه ریزی های وسیع، جامع و حساب شده با توجه به اهداف عمومی آموزش و پرورش هر جامعه است(طالب زادگان، 1378). هدف هر گونه فعالیت آموزشی ایجاد یادگیری است(سیف،1380). یادگیری فعالیتی است که از سوی یادگیرنده انجام می شود تا به تغییر در او منتهی شود. در جریان فعالیت یادگیری عوامل مختلفی می توانند بر دانش آموز تأثیر گذاشته و یادگیری او را با مشکل مواجه سازد. یکی از بهترین شاخص هایی که می توان از آن برای بررسی میزان یادگیری و موفقیت نظام آموزشی در دست یابی به هدف های خود استفاده کرد، پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است. پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ممکن است به دلایل مختلف و تحت تأثیر عوامل گوناگون با مشکل مواجه شود. بنابراین، شناسایی عوامل تأثیرگذار بر پیشرفت تحصیلی یکی از مهم ترین و اساسی ترین فعالیت ها در هر نظام آموزشی است، تنها در این صورت می توان با شناختی دقیق و همه جانبه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را افزایش داد و از میزان افت تحصیلی کاست. ملاحظه ی پژوهش های موجود نشان می دهد که مطالعات زیادی درمورد عوامل مؤثر بر پیشرفت تحصیلی انجام شده و در هر یک از پژوهش ها تعدادی از عوامل مورد بررسی قرار گرفته است(کرمی،1384). به عنوان مثال در زمینه ی عوامل فردی، طالب زادگان(1378)، و مرادی(1367)، بین اضطراب و پیشرفت تحصیلی رابطه ی منفی پیدا کرده اند(شاهسوند،1379). جیمز(1980)، بیابانگرد(1370)، و نورالله(1374)، بین عزت نفس و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت گزارش کرده اند(ورناصری،1375). هم چنین بیانگرد در پژوهش خود رابطه مثبت بین سبک اسناد درونی و پیشرفت تحصیلی گزارش کرده است. هم چنین بلوم(1982)، بین پیشرفت تحصیلی و انگیزه پیشرفت رابطه مثبتی یافته است(سیف،1380). در زمینه ی عوامل اجتماعی، بنتام(2002)، و شاهسوند(1379)، رابطه ی مثبتی بین این عوامل و پیشرفت تحصیلی گزارش کرده است. در زمینه ی عوامل خانوادگی، لامبورن و دارلینگ و گراس(1991)، رابطه ی بین پیشرفت تحصیلی و محیط مثبت خانواده، رابطه ی نیرومند والد- فرزندی، فضای روانی مثبت و نگرش والدین به تحصیل را مثبت ارزیابی کرده اند.(کامکار،1376؛ شاهسوند،1379). در بعد پایگاه اقتصادی خانواده، داگلاس و کهن پور(1379)، رابطه ی مثبت بین درآمد خانواده و پیشرفت تحصیلی را تأیید کرده اند(زارعی،1371). 2-2-4-3 عوامل مؤثر در عملکرد تحصیلی عبارتند از: 2-2-4-3-1 عوامل فردی: هدف، انگیزه، هوش، توجه، برنامه‎ریزی، ابعاد شخصیتی و آمادگی جسمی و روانی. 2-2-4-3-2 عوامل خانوادگی و اجتماعی: شرایط عاطفی و امنیت خانواده، شرایط اجتماعی و اقتصادی، تحصیلات و سطح فرهنگ خانواده، تعداد اعضای خانواده و سبک والدینی. 2-2-4-3-3 عوامل آموزشگاهی: مهارت معلمان، شرایط آموزشی و امکانات مطلوب تحصیلی، تعداد دانش‎آموزان کلاس و ترکیب آن‎ها، متناسب بودن هدف‎ها و محتوای برنامه‎ها با نیازها، استعدادها و علایق دانش‎آموزان، متناسب بودن مقررات، کتاب‎های درسی و مواد آموزشی، تسهیلات مدرسه و انتظارات مدرسه از دانش‎آموزان( بیابانگرد، 1386). 2-2-4-3-4 جنس: تحقیقات نشان می‎دهد که جنس رابطه چندانی با پیشرفت تحصیلی ندارد. با وجود این میانگین نمرات پسران در دروسی مانند ریاضی و توانایی‎های فضایی نسبت به دختران از سطوح بالایی برخوردار است (نول و هدکس، 1998). هالپرن (2000) عنوان می‎کند که تفاوت میان توانایی‏های کلامی و فضایی در بین مردان و زنان چندان درست نیست و این تفاوت‎ها در حوزه‎های کوچکی از استعدادهای فضایی و کلامی می‎باشد و در تحقیقات اخیر با استفاده از تست‎های استاندارد شده، نشان دهنده بهبود توانایی زنان در تکالیف فضایی می‎باشد( لینور، دیویس، اکلس، 2003). 2-2-4-4 اهمیت پیشرفت تحصیلی همزمان با گسترش جوامع و محول شدن وظیفۀ تعلیم و تربیت به نهاد آموزش و پرورش، افت تحصیلی به عنوان یکی از مهمترین موضوع ها در حیطۀ شناخت و آموزش مطرح شده است. این پدیده توجه دنیاي امروز را به خود معطوف و ذهن بسیاري از پژوهشگران و متخصصین امر را به خود مشغول کرده است؛ چرا که تبعات فردي، خانوادگی و اجتماعی آن به لحاظ هزینه هاي مادي و معنوي، قابل چشم پوشی نیست. فردي که با افت تحصیلی مواجه می شود علاوه بر واردآوردن خسارت هاي مادي به نظام آموزشی، سرمایۀ عمر خود را هدر می دهد که هرگز جبران پذیر نخواهد بود. همچنین، مطالعۀ آسیب هاي اجتماعی همواره نشان داده است که درصد زیادي از منحرفین اجتماعی در جایگاه تحصیلی پایین تري قرار داشته اند(علیوندوفا، 1384). بنابراین، نیاز به پیشرفت یکی از انگیزه‎های اولیه بشر است. افرادی که نیاز به پیشرفت در آن‎ها قوی‎تر است، تمایل بیشتری به کامل شدن و بهبود عملکرد خود دارند. آنان ترجیح می‎دهند با وظیفه‎شناسی کارهایی انجام دهند که چالش برانگیز بوده به طوری که ارزیابی پیشرفت آنان در مقایسه با پیشرفت سایر مردم بر حسب ملاک هایی امکان پذیر باشد. به بیان دیگر پیشرفت رفتاری است مبتنی بر وظیفه، که اجازه می‎دهد عملکرد فرد بر طبق ملاک های فرض شده درونی یا بیرونی مورد ارزیابی قرار گیرد( کوری ،2006 ، کاموراجا و همکاران، 2009). پیشرفت تحصیلی دانش‎آموزان یکی از شاخص‎های مهم در ارزشیابی آموزش و پرورش است و سطوح بالای آن می‎تواند پیش‎بینی کننده آینده روشن برای فرد و جامعه باشد و تمام کوشش‎ها و سرمایه‎گذاری‎های هر نظامی، تحقق این هدف می‎باشد. بر این اساس روان‎شناسان و متخصصان تعلیم و تربیت به بررسی عوامل انگیزشی در یادگیری و عملکرد دانش‎آموزان در حوزه های گوناگون درسی توجه داشتند. از دهه 1980 میلادی اکثر تحقیقات صورت گرفته در زمینه پیشرفت تحصیلی بر عوامل روانی که بر یادگیری دانش‎آموزان تأثیر دارند تأکید کرده‎اند( لینن برینک و پنتریچ، 2002). گروه‎های تخصصی و روان‎شناسان همواره به بررسی جوانب مختلف تحصیلی تأکید دارندتوجه به پیشرفت تحصیلی از زمان بینه آغاز شد او دریافت که نمرات آزمون‎های وی قادر است کودکانی که با توجه به مشاهدات کلاس درس،( باهوش) و ( کم هوش) قلمداد شده بودند را از هم تفکیک نماید و بعدها نتایج امتحانات دانش‎آموزان ملاک قرار گرفت( لانس بری و همکاران، 2005). یادگیری اساس رفتار انسان را تشکیل می‎دهد و فرایندی که مدام در طول زندگی انسان و در هر مرحله از رشد الزامی می‎باشد. موجودیت و بقای هر فرهنگ به توانایی اعضای جدید آن برای یادگیری انواع مهارت‎ها، هنجارهای رفتاری، باورها و .... وابسته است. در واقع پیشرفت تحصیلی فرایندی است که می‎توان آن را نتیجه یادگیری انسان دانست و منظور از پیشرفت تحصیلی موفقیت در امر تحصیل است که می‎توان به مهارت در امر خاص، تخصص در بخشی از دانش منجر شود(علیوندوفا، 1384). در نظام آموزش و پرورش پیشرفت تحصیلی اصطلاحی است که به جلوه‎ای از جایگاه تحصیلی دانش‎آموزان اشاره دارد. و این جایگاه می‎تواند به صورت نمرات دوره‎های مختلف باشد که به وسیله آزمون‎های استاندارد شده اندازه‎گیری شود( سیف، 1380). راسل( 2003)، اهدافی که عموماً رفتار پیشرفت تحصیلی را بر می‎انگیزد به عنوان اهداف درونی و بیرونی طبقه بندی می‎کند. به نظر او در اهداف درونی، اهداف مربوط به تکلیف( مثلاً تلاش برای فهم مطالب) و اهداف مربوط به خود( مثلاً بهتر از دیگران عمل کردن، اثبات هوش و تلاش) قرار دارند. و اهداف بیرونی مربوط به انسجام اجتماعی( خشنود کردن دیگران و پاداش‎ها) می‎باشند(علیوندوفا، 1384). تفاوت‎های فردی در انگیزه پیشرفت می‎تواند موفقیت تحصیلی را پیش‎بینی کند. دانش‎آموزانی که از دست‎یابی به اهداف خود اجتناب می‎کنند، ترس از ارزیابی داشته و مشکلات را به عنوان عامل تهدید کننده تلقی می‎کنند و در نتیجه دست از تلاش برای دستیابی به اهداف برمی‎دارند. در مقابل کسانی که در پی دستیابی به اهداف خود هستند از یادگیری لذت می‎برند و مشکلات را به عنوان چالش می‎پذیرند و در دست‎یابی به اهداف خود پافشاری می‎کنند( هاراکیوپز، 2002، کاموراجا و همکاران، 2009). سازه‎ی انگیزش موفقیت به رفتارهایی که به یادگیری و در نتیجه پیشرفت تحصیلی منجر می‎شود اطلاق می‎گردد(هاراکیوپز، 2002، کاموراجا و همکاران، 2009). متخصصان روان شناسی پرورشی و صاحب نظران آموزشی عقیده دارند که تجارب موفقیت آمیز و یا توأم با شکست دانش‎آموزان در دوران تحصیل در مدرسه بر همه جنبه‎های شخصیت و از جمله سلامت روانی آنان تأثیر مستقیم دارد(پنتریچ،2000). 2-2-4-5 اهداف پیشرفت تحصیلی: از نظر دوئك و لگت(1988)، اهداف پیشرفت ناظر بر دلایل دانش آموزان برای انجام دادن تكاليف اند. دوئك دو نوع هدف را مورد توجه قرار داده است: اهداف تبحري و اهداف عملكردي دانش آموزاني كه اهداف تبحري را انتخاب مي كنند بر تبحر و مهارت يافتن در تكاليف تأكيد دارند. در مقابل، دانش آموزاني كه اهداف عملكردي را انتخاب می كنند درصدد نشان دادن توانايي هاي خود به ديگران و به دست آوردن قضاوت های مطلوب آنان هستند. برخي از محققان با تقسيم اهداف عملكردي به دو بعد اهداف رويكرد- عملكرد و اجتناب- عملكرد، نظريه ی اهداف دوئك را گسترش داده و سه نوع هدف را مد نظر قرار داده اند (اليوت و چرچ،1997؛ دوپیرات و مری ین،2005). دانش آموزاني كه اهداف رويكرد - عملكرد را انتخاب می کنند بر عملكردشان در مقايسه با ديگران توجه دارند و آن هايي كه اهداف اجتناب- عملكرد را انتخاب می کنند درصدد باهوش جلوه دادن خود در جهت اجتناب از تنبيه هستند(راین و پينتريچ،1997). 2-2-4-6 ویژگی‎های‎شخصیتی و نقش آن در پیشرفت تحصیلی موفقیت در تحصیل نقش مهمی را در ایجاد فرصت‎های آینده دانش‎آموزان دارد. آموزش خوب و قوی می‎تواند همزمان هم ناظر به آینده بوده و هم از تجارب و یافته‎های گذشته بهره ببرد. در واقع آموزش مؤثر بین آینده، حال و گذشته ارتباط ایجاد می‎کند. هر کسی برای تأثیر گذاشتن روی دیگران نیاز به یادگیری خوب دارد و این مستلزم بهره گیری از آموزش قوی است (بریتزمن، 2003). محققان دریافته‎اند که موفقیت در تحصیل و پیشرفت در این زمینه تنها در نتیجه هوش و امکانات سخت افزاری موجود در محیط نیست بلکه آنچه نقش مهمی در این زمینه ایفا می‎کند جنبه‎های روانی و روانشناختی افراد همانند ابعاد شخصیتی و سبک‎های یادگیری است( بوساتو و همکاران، 2000، پرموزیک، 2003). به عنوان مثال کتل عنوان می‎کند که در گستره موفقیت تحصیلی شخصیت نقش بزرگتری را نسبت به هوش بازی می‎کند. بر طبق نظر اکرمن، تئوری PPKI ادعا می‎کند که صفات شخصیتی نقش مهمی در رشد و توسعه دانش و آگاهی فرد، راهنمایی و چگونگی رویارویی با محرک‎ها را بازی می‎کند. این نظریه عنوان می‎کند که عوامل غیر عقلانی مانند صفات شخصیتی و سبک‎های یادگیری به طور معناداری با پیشرفت تحصیلی در آمیخته است. پرداختن به ارتباط بین ویژگی‎های شخصیتی و موفقیت تحصیلی هم ارزش تئوریکی داشته و هم سودمندی بالینی دارد. از نطر بالینی می‎تواند ارتباط ویژگی‎های شخصیتی با دستاوردهای زندگی واقعی، بخصوص عملکرد تحصیلی را تعیین کند. از نظر تئوریک نیز می‎تواند مصاحبه یا پرسش‎نامه‎ای را برای پیش‎بینی عملکرد تحصیلی از روی ویژگی‎های شخصیتی ایجاد کند که نتایج مهمی را در طراحی مناسب هر سیستم آموزشی به دنبال خواهد داشت( پرموزیک و فارنهام، 2003). در طول دهه گذشته تأکید روزافزونی به اهمیت و نقش متغیرهای شخصیت در پیشرفت تحصیلی شده و متغیرهای شخصیتی خاصی را در موفقیت عملکرد تحصیلی مهم می‎دانند( مک آیلاری و بانتینگ، 2002). لانس بری، سودارگاس، گیبسون و لئونگ،( 2005 )، عنوان کردند که صفات شخصیتی با توانایی تحصیلی دانش‎آموزان یعنی پیشرفت تحصیلی در رابطه است از طرفی این صفات می‎توانند پیش‎بینی کننده ترک تحصیل باشند. اگر چه ارتباط مستقیمی بین موفقیت در مدرسه و ویژگی‎های شخصیتی به طور گسترده ای مورد مطالعه قرار گرفته است، استفاده از مدل پنج عاملی شخصیت به عنوان چارچوبی برای سازماندهی تحقیقات قبلی پیشنهاد گردیده است( لایدرا و همکاران، 2007 و کونارد، 2006). پرموزیک و فورنهام عقیده دارند با توجه به نتایج گسترده پیرامون رابطه میان صفات شخصیتی و پیشرفت تحصیلی می‎توان گفت که پرسش‎نامه نئو می‎تواند سهم مهمی در پیش‎بینی موفقیت تحصیلی باشد. نتایج تحقیقات نشان می‎دهد که پنج عامل بزرگ شخصیت، می‎تواند به خوبی عملکرد تحصیلی را پیش‎بینی کند( پرموزیک و فارنهام، 2003؛ لایدرا و همکاران، 2007 و کونارد، 2006). به طور مثال نتایج تحقیق پرموزیک نشان می‎دهد که روان‎رنجوری با عملکرد تحصیلی رابطه معکوس دارد، در صورتی که وظیفه‎شناسی و سازگاری، پیشرفت تحصیلی بالایی را به همراه دارد. کاستا و مک‎کری (1992)، بیان کردند که عامل مهم شخصیتی که به طور مداوم می‎تواند پیشرفت تحصیلی را پیش‎بینی کند، گشودگی است، که به پذیرفتن ایده‎های جدید و گرایش به جستجوی تجارب علمی جدید اشاره دارد. بلیکل(1996)، دریافت که گشودگی نسبت به تجارب با عملکرد تحصیلی ارتباط مستقیمی دارد. باربارانلی(2003)، به این نتیجه رسید که ارتباط منفی بین برون‎گرایی و همچنین ارتباط مثبت بین درونگرایی و پیشرفت تحصیلی وجود دارد. همچنین او دریافت که روان‎رنجوری در همه سطوح ارتباط منفی با نمرات دانش‎آموزان دارد. به نظر می‎رسد که اضطراب و نگرانی از عوامل تهدید کننده موفقیت هستند. برون‎گراها نیز ترجیح می‎دهند که فعالیت اجتماعی بیشتری داشته باشند تا فعالیت‎های تحصیلی، که این موضوع می‎تواند تأثیر زیان بخشی در تحصیلات افراد داشته باشند( لیدرا و همکاران، 2007). هاونو همکاران(2002)، در تحقیق خود بر روی ویژگی‎های شخصیتی نشان داد که بین نوروزگرایی و پیشرفت تحصیلی ارتباط منفی وجود دارد. پائون و آشتون(2001)، نیز نشان دادند که وظیفه‎شناسی و گشودگی دو بعد مهمی هستند که به طور مستقیم با پیشرفت تحصیلی رابطه دارند، از این رو انتظار می‎رود که این ویژگی‎ها همبستگی نیرومندی با سایر عوامل مربوط به پیشرفت داشته باشند. ولی در تحقیقی لاوسون دریافت که گشودگی ارتباط منفی با عملکرد و یادگیری دارد( زویک و وبستر، 2004). لازم به ذکر است تاریخچه فرد در موفقیت و پیشرفت تحصیلی می‎تواند شخصیت فرد را تحت تأثیر قرار دهد و از طرفی والدین معمولاً در قبال پیشرفت و ویژگی نسبت به فرزندان پاداش می‎دهند. بنابراین پیشرفت تحصیلی و شخصیت به طور دو جانبه و با تقویت یکدیگر می‎توانند زمینه سلامت روانی را فراهم سازند. 2-2-4-7 مشاوره تحصیلی گروهی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مشکل پیشرفت تحصیلی در دوره متوسطه یکی از دغدغه های مهم آموزش و پرورش کشور ایران بوده است. تحقیقاتی که در مورد علل عدم پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام گرفته است، یکی از مهم ترین علت ها نداشتن مهارت های تحصیلی و نبودن خدمات مشاوره ی تحصیلی در مدارس ذکر کرده اند(رجایی، احمدی، عابدی،1390). آموزش و پرورش هر کشور تلاش می کند تا با توجه به توانایی ها و استعدادهای دانش آموزان آنان را در زمینه ی تحصیلی به طور اخص و در زمینه های مختلف زندگی به طور تعم رشد دهد. بدیهی است که در جهت نیل به این زمینه ها، دانش آموزان با مشکلاتی برخورد می نمایند؛ صاحب نظران راهنمایی و مشاوره بر این باورند که مشاوران با توجه به خدماتی که به دانش آموزان در زمینه های تحصیلی ارایه می دهند، آنان را برای رسیدن به هدف های آموزش و پرورش تسهیل می کنند(شفیع آبادی،1388). راهنمایی و مشاوره تحصیلی موجب بازدهی و کارآمدی بیشتر نظام آموزشی، افزایش پیشرفت تحصیلی و کاهش افت تحصیلی و تقلیل مشکلات رفتاری دانش آموزان می شود. از این رو می توان ادعا کرد که خدمات و فعالیت های مشاوره تحصیلی وصیله ای تسهیل کننده برای رسیدن به هدف های آموزش و پرورش قلمداد می شود(رجایی و همکاران،1390). مشاوره تحصیلی نوعی رابطه ی یاورانه فردی و گروهی است که به دانش آموزان در شناخت توانایی ها و استعدادها و شیوه ی یادگیری، برنامه ریزی، انتخاب رشته تحصیلی و حل مشکلات آموزشی و انضباطی کمک می کند، تا بدین ترتیب آنان بتوانند توانایی های خود را شکوفا سازند، و از امکانات موجود استفاده بهینه بنمایند، مشکلات تحصیلی خود را حل کنند و با محیط آموزشی سازگار شوند(احمدی،1386). دانش آموزان زمانی در تحصیلات خود موفق خواهند شد که علاوه بر داشتن انگیزه ی تحصیلی، درباره مهارت های تحصیلی از جمله روش های صحیح مطالعه، تکرار و تمرین دروس، یادداشت برداری، خلاصه نویسی و استفاده از منابع اطلاعات درست و کافی داشته باشند(شفیع آبادی،1388). آموزش مهارت های تحصیلی یکی از وظایف مهم مشاوران است، که این مهم را می توان به دو صورت راهنمایی و مشاوره فردی و گروهی به دانش آموزان آموزش داد تا بتوانند، به نحو احسن در زندگی تحصیلی خود به کار گیرند. پیشرفت تحصیلی یکی از متغیرهای اصلی آموزش و پرورش است و می توان از آن به عنوان شاخص عمده ی سنجش کیفیت آموزش و پرورش یاد کرد. متأسفانه در حال حاضر با توجه به استعدادهای خوبی که در دانش آموزان وجود دارد، این هدف در آموزش و پرورش اتفاق نیفتاده است. بررسی آمارهای مردودی دانش آموزان در دوره متوسطه نشان می دهد که هر ساله حدود 30 درصد از آنان مخصوصاً در سال اول متوسطه مردود می شوند که این مسأله بزرگ ترین نقطه ضعف آموزش و پرورش ما است. پیشینه تحقیقات مختلف حاکی از آن است که مشاوره تحصیلی و گروهی بر افزایش مهارت های تحصیلی و در نتیجه پیشرفت تحصیلی دانش اموزان مؤثر بوده است، بنابراین چنانچه دانش آموزان از ابتدا از خدمات مشاوره ای مخصوصاً در زمینه ی مشاوره تحصیلی استفاده کنند، از پیشرفت تحصیلی بهتری برخوردار خواهند شد(رجایی و همکاران، 1390). 2-3 پیشینه پژوهشی 2-3-1 پژوهش های انجام شده در خارج کشور نمازی زاده و همکاران(2006)، در تحقیق خود با عنوان اثربخشی فعالیت های ورزشی و عزت نفس به این نتیجه دست یافتند که فعالیت های ورزشی و آموزش های شناختی رفتاری بر عزت نفس افراد شرکت کننده مؤثر است. در مطالعة ديگر لويس (2000)، مشاهده كرد كه مشاورة فردي با تأكيد بر روش عقلاني- عاطفي باعث افزايش عزت نفس 60 دانشجوي آمريكايي آفريقايي تبار شده است، اما مشاورة گروهي عقلاني- عاطفي- رفتاري كوتاه مدت چنين تأثيري نداشته است. هدلی(1988)، در پژوهش خود نتیجه گرفت که فعالیت های راهنمایی و مشاوره گروهی تأثیر مثبتی روی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد. ماریانی(1979)، نشان داد که درمان عقلانی- عاطفی در طی ده جلسه که بر روی دانش آموزان دبیرستانی انجام گرفت باعث افزایش عزت نفس آن ها شد. تری دیانا(1995) و یوت آرمند(1996)، در تحقیق خود نشان دادند که آموزش مشاوره گروهی تاثیری بر بهبودی عزت نفس ندارد . برایان سوکیانگ(1995) در یک مطالعه ی آزمایشی نشان داد که آموزش مشاوره ی گروهی می تواند سطوح عزت نفس کلی و عزت نفس مربوط به والدین خانواده را در نوجوانان به طور معناداری افرایش دهد. کرستن(1997)، نیز در تحقیق دیگری بر روی 20 دختر و پسر 8-11 ساله ، نشان داد که دانش آموزانی که در برنامه مشاوره گروهی با تاکید بر تعارض، شرکت کرده بودند به طور معناداری سطوح بالاتری از عزت نفس را نشان دادند. رافوس(1998)، در یک مطالعه، دریافت که مشاوره عقلانی-عاطفی-رفتاری، عزت نفس، خودکنترلی درک شده و رفتار کلامی دانش آموزان را افزایش می دهد. - کونوی(1999)، در پژوهش خود دریافت که درمان شناختی رفتاری منجر به افزایش شرکت نوجوانان در کلاس های درس شده و در نتیجه عزت نفس و ارزش شخصی آن ها افزایش یافته است. - در همين راستا، واتر(1998)، در پژوهش خود به این نتیجه دست یافت که دانش آموزان ابتدايي كه در برنامة آموزش عقلاني- عاطفي شركت نموده اند سطوح اضطراب شان كاهش، عزت نفس شان و تحمل ناكامي آن ها افزايش يافته است. او بيان مي كند كه عموماً اين آموزش ها باعث افزايش مهارت هاي مؤثر اين نوع دانش آموزان در مقابله و برخورد با موقعيت هاي هيجاني مي شود، و اين نوع آموزش در مقايسه با برنامة آموزش مبتني بر نظرية فرويد، در كاهش باورهاي غيرمنطقي و هيجان هاي بدكاركردي كمك كننده است. - کلوسترمن(1998)، در پژوهش خود با عنوان عزت نفس و عواطف در حل مسائل ریاضی به این نتیجه دست یافتند که عواطف و عزت نفس مولفه های مناسبی برای پیش بینی پیشرفت و انگیزه ی تحصیلی هستند. وارن و همکارانش(1988)، در پژوهشی به بررسی تأثیر درمان شناختی بر افزایش عزت نفس پرداختند. آن ها 33 داوطلب را به سه گروه تقسیم کرده، آن ها را در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار داده در مورد هر دو گروه آزمایش درمان های عقلانی- هیجانی و رفتاری- شناختی انجام دادند. نتیجه این بود که عزت نفس در هر دو گروه آزمایشی(نسبت به گروه گواه) افزایش یافته بود و این تغییر در گروه شناختی- رفتاری بیش از گروه عقلانی- هیجانی بود. پوپ و همکاران(1989)، برای درمان کودکان مبتلا به عزت نفس پایین در کلینیک بیماران سرپایی از شیوه ی شناختی- رفتاری استفاده کرد و نتایج سودمندی گرفت. علاوه بر آن، همین شیوه را در مورد دانش آموزان بااستعداد و سرآمدی که دیدی کاملاً منفی در مورد خود داشتند اجرا کرد و نتایج مثبتی به دست آورد. پژوهش پوپ(1989)، نشان داد که درمان شناختی- رفتاری در افزایش عزت نفس دانش آموزان مؤثر است (پوپ و همکاران،1384). ناولر و تایلر در 1989 در مورد تأثیر آموزش والدین در افزایش عزت نفس کودکان پژوهشی انجام داده، نتیجه گیری کردند که این آموزش ها در اصلاح رفتار کودکان، پیشرفت تحصیلی و افزایش عزت نفس آن ها مؤثر است. نلسون و دیوید(1996)، و فنل و ملوئیک(1977)، با مداخله شناخت درمانی به رفع باورهای غیرمنطقی و افزایش عزت نفس پرداختند. والیانت و پاول(1993)، با روش عقلانی- عاطفی رفتاری با ده نوجوان در مرکز درمانی کار کردند و افزایش معناداری در عزت نفس و کاهش خصومت کلامی در آن ها ملاحظه کردند. کلانتری، نشاط دوست، مولوی و آدم زاده(1999)، در پژوهشی با عنوان اثربخشی مشاوره گروهی حمایتی بر عزت نفس دانش آموزان دختر شهید به این نتیجه دست یافتند که آموزش های شناختی و شناختی رفتاری بر ابراز وجود و عزت نفس افراد شرکت کننده در پژوهش مؤثر بوده است. 2-3-2 پژوهش های انجام شده در ایران نتایج مطالعه خدایی(2007)، روي 40 نفر از دانش آموزان دختر سال اول متوسطه شهرستان ایلام نشان داد که مشاوره گروهی باعث افزایش سلامت عمومی و عزت نفس کلی دانش آموزان دختر گروه آزمایش شده است. مظاهري و همکاران(2006)، در بررسی خود که بر روي 30 نفر از دانشجویان خوابگاه در سه گروه (دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه) به مدت 8 جلسه انجام دادند، به این نتیجه رسیدند که آموزش شناختی – رفتاري نسبت به آموزش رفتاري به طور معنی داري بر افزایش عزت نفس مؤثرتر بوده است. دادپور و همکاران(1391)، در پژوهش خود به این نتیجه دست یافتند که مشاوره گروهی به شیوه ی عقلانی عاطفی باعث کاهش اضطراب و افزایش عزت نفس دانش آموزان تیزهوش شد. امیرجان، سلطانی علی آباد، یونسی، ازخوش و عسگری(1389)، در پژوهشی با عنوان اثربخشی مشاوره گروهی به شیوه عقلانی- عاطفی- رفتاری بر افزایش احترام به نفس و پیشرفت تحصیلی دختران نوجوان دبیرستانی به این نتیجه دست یافتند که مشاوره گروهی موجب افزایش احترام به نفس و پیشرفت تحصیلی(در سطح 001/0) در آزمودنی ها شده است. استادیان، سودانی و مهرابی زاده هنرمند(1388)، در پژوهشی با عنوان اثربخشی مشاوره گروهی به شیوه عقلانی- عاطفی- رفتاری الیس، بر اضطراب امتحان و عزت نفس دانش آموزان دختر پایه ی سوم مقطع راهنمایی شهر بهبهان به این نتایج دست یافتند که مشاوره گروهی به شیوه عقلانی- عاطفی- رفتاری الیس، باعث کاهش اضطراب امتحان و افزایش عزت نفس دانش آموزان گروه آزمایشی در مقایسه با گروه گواه گردید. رجبی و خدایی(1386)، در پژوهشی به این نتیجه دست یافتند که آموزش مشاوره گروهی بر عزت نفس دختران مؤثر است. امامی و همکاران(1385)، در پژوهشی تحت عنوان مقایسه اثر بخشی دو شیوه شناختی- رفتاری و آموزش والدین در افزایش عزت نفس دانش آموزان به این نتایج دست یافتند که آموزش به شیوه عقلانی-عاطفی- رفتاری عزت نفس دانش آمزان دختر را به طور مؤثر افزایش داد و آموزش والدین در افزایش عزت نفس دانش آموزان پسر مؤثر است. دو شیوه مذکور تمام ابعاد عزت نفس: شامل عزت نفس کلی، تحصیلی، خانوادگی، اجتماعی و جسمی را همزمان افزایش داد. ولی زاده(1385)، در تحقیق خود با عنوان تأثیر درمان عقلانی- عاطفی- رفتاری بر عزت نفس نابینایان، به این نتیجه دست یافت که این آموزش باعث افزایش عزت نفس نابینایان شده است. کجباف نژاد، دبیری و قاسمپور(1384)، در پژوهشی با عنوان بررسی تأثیر آموزش گروهی بر افزایش عزت نفس و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر پایه سوم مقطع متوسطه دبیرستان های شهرستان بهبهان به این نتیجه دست یافتند که برگزاری مشاوره گروهی میانگین نمرات عزت نفس گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه افزایش نشان داده است. منابع فارسی آتش پور، سید حمید. (1383). اعتماد و خودباوری. اصفهان، حوزه معاونت دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان. احمدی، سید احمد و فولادگر، فرزانه. (1381). تأثیر مشاوره گروهی به شیوه منطقی- عاطفی- رفتاری بر افسردگی پسران بی سرپرست. مجله دانش و پژوهش، شماره یازدهم و دوازدهم، ص 86-75. احمدی، سید احمد. (1374). روانشناسی نوجوانان و جوانان. تهران: انتشارات مشعل. احمدی، سید احمد. (1387). مقدمه ای بر مشاوره و روان درمانی. اصفهان: انتشارات دانشگاه اصفهان، چاپ هشتم. احمدی، سید احمد. (1386). مبانی و اصول راهنمایی و مشاوره. تهران: انتشارات سمت. امیرجان، ساره؛ سلطانی علی آباد، مجتبی؛ یونسی، سید جلال؛ ازخوش، منوچهر و عسگری، علی. (1389). اثربخشی مشاوره گروهی بر افزایش احترام به نفس دختران نوجوان دبیرستانی، فصلنامه علمی- پژوهشی رفاه اجتماعی، سال یازدهم، شماره 40، ص 215-189. امین فر، مرتضی. (1365). افت تحصیلی یا اتلاف در آموزش و پرورش، فصلنامه تعلیم و تربیت، سال دوم، شماره 7 و 8، صص 25-7. امامی، طاهره؛ فاتحی زاده، مریم و عابدی، محمدرضا. (1385). مقایسه اثربخشی دو شیوه شناختی- رفتاری و آموزش والدین در افزایش عزت نفس دانش آموزان، مجله دانشور رفتار، سال سیزدهم، شماره 19، ص 74-65. استادی، رضا. (1384). بررسي رابطه بين باورهاي غيرمنطقي و عزت نفس در دانش آموزان پايه چهارم دبيرستانهاي شهر تهران،پايان نامه کارشناسي ارشد، دانشگاه علامه طباطبائي. استادیان، مریم؛ سودانی، منصور و مهرابی زاده هنرمند، مهناز. (1388). اثربخشی مشاوره گروهی به شیوه عقلانی- عاطفی- رفتاری الیس، بر اضطراب امتحان و عزت نفس دانش آموزان دختر پایه سوم مقطع راهنمایی شهر بهبهان. مجله مطالعات آموزش و یادگیری دانشگاه شیراز، دوره اول، شماره دوم، ص 18-1. الیس، آلبرت. آبرامس، مایکل و دنگلجی، لیدیا. (2005). هنر و علم عاقلانه خوردن. (ترجمه مهرداد فیروز بخت، 1385). تهران: نشر رسا. الیس، آ. سیجل، جی. ال. بیجر، ر. جی. دای بیتا، وی. جی. دای گیزپ، آر. (1999). زوج درمانی. (ترجمه ج. صالحی فدردی. س.ا. و امین یزدی، 1385). تهران: انتشارات میثاق. اژه ای، جواد؛ دوران، بهناز و آزادفلاح، پرویز.(1381). بررسی رابطه ی بازی های رایانه ای و مهارت های اجتماعی نوجوانان. مجله روان شناسی، سال ششم، شماره 1، 17-4. الیس، آ. و هارپر، ر. (2003). زندگی عاقلانه. (ترجمه مهرداد فیروزبخت، 1387). تهران: انتشارات رشد. بک، آ. تی. (1999). عشق هرگز کافی نیست. (ترجمه م. قراچه داغی، 1386). تهران: آرین. بشارت زاده، وجیهه. (1390). رابطه ی عزت نفس و پیشرفت تحصیلی. مجله ی شادکامی، سال دوم، شماره 44. بیابانگرد، اسماعیل. (1386). روش های افزایش عزت نفس در کودکان و نوجوانان، تهران: انتشارات انجمن اولیا و مربیان. باقری، حسین. (1380). بررسی تاثیر برنامه مشاوره گروهی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد مراجعه کننده به درمانگاه های وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران. پایان نامه کارشناسی ارشد آموزش پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی تهران. بشیری، اسماعیل. (1387). بررسی تأثیر مشاوره گروهی شناختی بر میزان سلامت عمومی سالمندان زن مقیم آسایشگاه شهرستان سبزوار. پایان نامه کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی، دانشگاه شهید بهشتی. بخشایش، علیرضا. (1390). بررسی رابطه ی توکل بر خدا، عزت نفس و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان. مجله روانشناسی و دین، سال چهارم، شماره دو، ص 98-79. پازوکی، علیرضا. (1381). افت تحصیلی و عوامل مؤثر در آن، تکنولوژی آموزشی، ویراستار مرتضی مجدفر، تهران: انتشارات انیس. پورکاظمی، محمدحسین. (1385). عوامل مؤثر در موفقیت تحصیلی دانشجویان، خلاصه مقالات نخستین سمینار آموزش عالی در ایران، تهران: معاونت پژوهشی دانشگاه علامه طباطبایی، 186. پورابراهیم، ت. (1385). تأثیر مشاوره گروهی با شیوه عقلانی- عاطفی بر افسردگی دانش آموزان دبیرستانی اصفهان، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی. پوپ، الیس؛ مک هال، سوزان و کری هد، ادوارد. (1384). افزایش احترام به خود در کودکان و نوجوانان. ترجمه پریسا تجلی، تهران: انتشارات رشد. پروین، کریس. (1386). بنیادهای شناختی روانشناسی بالینی، ترجمه محمود علیلو و عباس بخشی پور، تهران: نشر روان پویا. پور شافعي، هادي. (1380). بررسي رابطه خودپنداره با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان متوسطه شهرستان قائم سال سوم. پايان نامه كارشناسي ارشد، دانشگاه تربيت معلم. تقوی، معصومه. (1387). مقایسه باورهای غیرمنطقی مادران دارای فرزند معلول ذهنی عمیق، شدید و خفیف مراجعه کننده به مراکز خدمات بهزیستی با مادران دارای فرزند عادی. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، چاپ نشده. تجلی، پریسا. (1375). هنجاریابی تست عزت نفس الیس پوپ، پایانامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز. ثنایی ذاکر، باقر. (1387). ازدواج: انگیزه ها، پرتگاه ها و سلامت آن. مجله پژوهش های تربیتی، جلد چهارم، شماره3و4، صفحه43-19. حیدری، شیما. (1384). بررسی تأثیر آموزش تنش زدایی تدریجی و مهارت های حل مسأله بر کاهش تمایل به فرار در دختران در معرض فرار، پایانامه کارشناسی ارشد، رشته روانشناسی، دانشگاه الزهراء. حلم سرشت، پریوش و دل پیشه، اسماعیل. (1384). آموزش بهداشت و اولویت های بهداشتی جهت آموزش. تهران: انتشارات چهره، صفحه 22. حسنی، فریبا. محزونی نجف آبادی، مهشید و لطفی کاشانی، فرح. (1390). اثربخشی درمان عقلانی عاطفی رفتاری بر عقاید ناکارآمد دانش آموزان دختر دوره متوسطه، مجله پژوهش های علوم شناختی و رفتاری، سال اول، شماره 1، ص 42-23. حمیدی فرد، فرزانه. (1386). رابطه باورهای غیرمنطقی با سلامت روانی دانشجویان. دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، چاپ نشده. حسینی، علی اکبر. (1372). مقایسه دو گروه از دانشجویان موفق و ناموفق در دانشگاه شیراز، مجله روانشناسی، سال سوم، (7)، 108-101. حقیقی، جمال؛ موسوی، محمد، مهرابی زاده هنرمند، مهناز و بشلیده، کیومرث. (1385). بررسی تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر سلامت روانی و عزت نفس دانش آموزان دختر سال اول مقطع متوسطه. مجله علوم تربیتی، دوره سوم، سال سیزدهم، شماره 1، ص 78-61. خانجانی، مهدی (1383). بررسی رابطه بین تفکرات غیرمنطقی و نگرش های ناکارآمد همسرگزینی در دانشجویان دختر و پسر، پایان نامه کارشناسی ارشد روان شناسی، دانشگاه شهید بهشتی. خیر، محمد. (1376). رابطه شکست تحصیلی با زمینه ها و شرایط خانوادگی، مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، دوره اول،(2)، 85-73. دبيرخانه شوراي عالي آموزش و پرورش (1381). مجموعه مصوبات شوراي عالي آموزش و پرورش(ويرايش 3) تهران، مدرسه برهان. دلاور، علی. (1384). احتمالات و آمار کاربردی، در روان شناسی و علوم تربیتی. انتشارات رشد، تهران. دادپور، ق؛ توکلی زاده، ج و پناهی شهری؛م(1391). اثربخشی آموزش های عقلانی-هیجانی به شیوه ی گروهی بر عزت نفس و اضطراب دانش آموزان تیز هوش پسر، مرکز تحقیقات توسعه اجتماعی و ارتقای سلامت گناباد، دوره ی 2، شماره1،ص1-8. راجرز، ک. (2000). گروه های رویاروی بحثی در روان درمانی. (ترجمه ف. ماهر، 1385). تهران: انتشارات رشد. رستگار، احمد؛ حجازی، الهه؛ لواسانی، مسعود غلامعلی و جهرمی، رضا قربان. (1388). باورهای هوشی و پیشرفت تحصیلی: نقش اهداف پیشرفت و درگیری تحصیلی. مجله پژوهش های روانشناختی، دوره 12، شماره 1 و 2. رجبی، غلامرضا و خدایی، ملک حسین(1386). تاثیر مشاوره ی گروهی با روش عقلانی عاطفی- رفتاری بر سلامت روان و عزت نفس دانش آموزان، مجله مطالعات علوم تربیتی، سال اول، شماره دوم، صص31-48. رجایی، منوچهر؛ احمدی، سیداحمد و عابدی، محمد رضا. (1390). تأثیر مشاوره تحصیلی گروهی بر مهارت ها و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطه اصفهان. تازه ها و پژوهش های مشاوره، جلد 4، شماره 12، ص 51-41. زارعی، طهمورث. (1371). بررسی مقایسه ای پیشرفت تحصیلی در مدارس دو نوبته. پایانامه کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران. ساعتچی، محمود. (1380). مشاوره و روان درمانی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران، چاپ دوم. سیف، علی اکبر(1380)، روانشناسی پرورشی یادگیری و آموزش، انتشارات آگاه. شلینگ، لوئیس. (2003). نظریه های مشاوره. ( ترجمه خدیجه آرین، 1385). تهران: انتشارات اطلاعات، صفحه 37. شفیع آبادی، عبدالله.(1388). پویایی گروه و مشاوره گروهی، تهران: انتشارات رشد. چاپ دهم. شفیع آبادی، عبدالله. (1386). فنون و روش های مشاوره، تهران: انتشارات رز. چاپ هفتم. شفیع آبادی، عبدالله. (1389). مقدمات راهنمایی و مشاوره. تهران: انتشارات پیام نور. چاپ ششم. شفیع آبادی، ع. ناصری، غ. (1384). نظریه های مشاوره و روان درمانی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی. شارف، ر. اس. (1996). نظریه های مشاوره و روان درمانی. (ترجمه مهرداد فیروزبخت، 1381). تهران: مؤسسه خدمات فرهنگی رسا. شاهسوند، سودابه. (1379). بررسی علل کاهش انگیزه تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه، شورای تحقیقات آموزش و پرورش استان اصفهان. شیرافکن، سلطانعلی. (1385). راهنمایی و مشاوره. تهران: انتشارات پوران پژوهش، چاپ سوم، صفحه 135. شکرکن، حسین و نیس، عبدالکاظم. (1373). تأثیر عزت نفس بر عملکرد دانش آموزان پسر و دختر دبیرستانی. مجله علوم تربیتی و روانشناسی، دوره سوم، سال اول، شماره اول، 27-11. صفایی، مریم. (1386). تأثیر مشاوره گروهی با شیوه درمان عقلانی- هیجانی- رفتاری بر تغییر باورهای غیر منطقی دختران نوجوان. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، چاپ نشده. صحرایی، ام هانی. (1389). رابطه باورهای غیرمنطقی با کمال گرایی مثبت و منفی در دانش آموزان شهرستان نوشهر. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه الزهرا، مجله مطالعات روان شناختی، سال ششم، شماره 1، ص 18-1. صبحي قراملكي، ناصر (1389). خلاقيت و روش هاي پرورش آن در كودكان. ماهنامه تكنولوژي آموزشي. طالب زادگان، میترا. (1378). بررسی عوامل مؤثر در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان موفق. شورای تحقیقات آموزش و پرورش استان خوزستان. ظهره وند، راضيه(1389). مقايسه ي مفهوم خود، خودکارآمدي تحصيلي، هوش هيجاني، باورهاي جنسيتي و رضايت از جنس دختران و پسران دبيرستاني و سهم هر يک از اين متغيرها در پيشرفت تحصيلي آن ها. مطالعات روانشناختي، سال ششم، شماره ي سوم، ص 73-46. عليزاده, توران. (1382). بررسي رابطه بين عزت نفس و منبع كنترل دروني– بيروني با استرس ناباروري زنان و مردان نابار ور در شهر تهران. پايان نامه كارشناسي ارشد, دانشگاه تربيت معلم تهران. علیوند وفا، مرضیه (1384). « بررسی رابطه تفکر انتقادی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان تبریز». پایان‎نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه الزهرا. علامه، عاطفه. (1384). بررسی روابط ساده و چندگانه متغیرهای عزت نفس، اضطراب اجتماعی، کمال گرایی و تعلل با عملکرد تحصیلی و اضطرب امتحان در دختران دانش آموز سال اول دبیرستان شهر اهواز. پایانامه کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه شهید چمران اهواز. فلاحی یخدان، جمیله. (1382). بررسی تأثیر مشاوره گروهی با رویکرد انتخاب بر شکست تحصیلی دانش آموزان دختر پایه اول دوره متوسطه شهرستان میبد. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه الزهرا. فرحبخش، ک. (1383). بررسی اثربخشی آموزش گروهی شناختی- رفتاری بر رضایت زناشویی زوجین شهرستان شهرکرد. پایان نامه کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی(چاپ نشده). دانشگاه اصفهان. فرهادي، شهريار. (1383). بررسي تأثير فعاليت در شوراي دانش‌آموزي بر عزت نفس و مسئوليت‌پذيري دانش‌آموزان مدارس راهنمايي (عادي- دولتي) شهرستان كرج در سال تحصيلي 83-1382. پايان نامه كارشناسي ارشد دانشگاه تربيت معلم. فیروزبخت، م. (1383). الیس پنجاه سال رفتار درمانی عقلانی- هیجانی(REBT). تهران: نشر دانژه. قربانی، سید علی و نظری، علی محمد. (1389). بررسی تأثیر مشاوره فردی به شیوه عقلانی- عاطفی بر کاهش باورهای غیر منطقی زوج های متعارض، فصلنامه انجمن مشاوره ایران، جلد نهم، شماره 34. قربانی، کبری. (1384). تأثیر زوج درمانی به شیوه درمان عقلانی- هیجانی- رفتاری بر تعارض ها و افکار غیرمنطقی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان. پایان نامه کارشناسی ارشد مشاوره، دانشگاه علامه طباطبایی. قاضی، قاسم. (1373). زمینه مشاوره و راهنمایی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران. کامکار، شیده. (1376). بررسی عوامل مؤثر بر پیشرفت تحصیلی درس ریاضی و ارایه الگوی مناسب برای تحلیل عوامل. پایانامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی. کوری، ج. (2002). نظریه ها و کاربست مشاوره و روان درمانی، (ترجمه سید محمدی، 1385). تهران: انتشارات ارسباران. کرمی، ابوالفضل. (1384). بررسی و شناسایی عوامل مؤثر بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستان. مجله ی پژوهش های تربیتی، سال دوم، شماره چهارم. کوری، ماریان و دیگران. (2006). گروه درمانی. (ترجمه: س. بهاری و همکاران، 1382). تهران: انتشارات روان. کاپلان، س. (1995). خلاصه روان پزشکی علوم رفتاری- روان پزشکی بالینی. (ترجمه ن. پورافکاری، 1376). تهران: انتشارات شهر آب. کجباف، هادی؛ دبیری، ف و قاسمپور، ژ. (1384). بررسی تأثیر آموزش گروهی بر افزایش عزت نفس دانش آموزان دختر پایه سوم مقطع متوسطه دبیرستان های شهرستان بهبهان. مجله پژوهش های تربیتی، شماره پنجم، ص 68-61. گردی، فلور. (1382). بررسی رابطه نوع و میزان تفکرات غیرمنطقی با سلامت روانی دانشجویان دوره کارشناسی ارشد گروه های مختلف تحصیلی، پایا نامه کارشناسی ارشد مشاوره، دانشگاه شهید بهشتی. گیبسون، ر و میشل، م. (1995). مبانی مشاوره و روان درمانی. (ترجمه باقر ثنایی ذاکر، 1377). تهران: انتشارات بعثت. گلاب زاده، سید محمد علی. (1379). پژوهش تحلیلی در زمینه افت تحصیلی، چهارمین دوره مقاله نویسی علمی، جلد دوم، اصفهان: انتشارات دانشگاه اصفهان، 155-143. مهرافروز، حجت الله و شهرآرای، مهرناز(1381). بررسی رابطه نگرش نسبت به شیوه های فرزندپروری و مکان کنترل با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه چهارم، مجله علوم تربیتی و روانشناسی، دوره سوم، سال نهم، شماره 1و2، ص148-131. مك‌كي و فانينگ. (2002). رشد و افزايش عزت نفس(ترجمه مهرناز شهرآراي، 1387).تهران: آسيم. مؤمن زاده، فرید. (1384). ارتباط تفکرات غیرمنطقی و الگوهای دلبستگی با سازگاری زناشویی. پایان نامه کارشناسی ارشد.، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی. مهدوي، منصوره. (1384). تحقيق بررسي رابطه بين متغيرهاي وضعيت اقتصادي – اجتماعي خانواده و متغيرهاي مربوط به دانش آموز با پيشرفت رياضي. پايان نامه كارشناسي ارشد. دانشگاه تربيت معلم تهران. موسوی، مهدی. (1388). مقایسه دو روش رفتاردرمانی عقلانی- هیجانی و آرمیدگی تدریجی در کاهش پرخاشگری. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، چاپ نشده. نجاریان، بهمن؛ سلیمان پور، مهدی و لیالی، فاطمه. (1373). بررسی عملکرد تحصیلی دانشجویان شاهد دانشگاه های شهید چمران و علوم پزشکی اهواز، مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، (1)10، 77-57. نادری، عزت الله و سیف نراقی، مریم. (1384). روش های تحقیق و چگونگی ارزشیابی آن در علوم انسانی. دفتر تحقیقات و انتشارات بدر. نوابی نژاد، شکوه. (1377). راهنمایی و مشاوره گروهی، تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی،مرکز تربیت معلم. نیسی، عبدالکاظم؛ شهنی ییلاق، منیجه. (1381). تأثیر آموزش ابراز وجود بر ابراز وجود، عزت نفس، اضطراب اجتماعی و بهداشت روانی دانش آموزان پسر مضطرب اجتماعی شهرستان اهواز. مجله علوم تربیتی و روانشناسی، دوره سوم، سال هشتم، شماره دوم. ولی زاده، شیرین. (1385). تأثیر درمان عقلانی- عاطفی- رفتاری بر عزت نفس نابینایان، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن. هرشن سن، دیویدبی و همکاران. (1999). مشاوره بهداشت روانی: نظریه و عمل. (ترجمه محمد تقی منشی طوسی، 1374). مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول، صفحه 117. Reference Akin-Little, K. A., Little, S. G., & Delligatti, N. (2004). A preventative model of school consultation: Incorporating perspectives from positive psychology. Psychology in the Schools, 41(1), 155-162. Branden N. (1998). A Woman's Self-Esteem: Struggles and triumphs in the search for identity. London UK: Amazon. Bernard, M.E.(1989). Inside rational emotive therapy, A criatal appraisal of theory and therapy of Albert Ellis. New York, Academec Press.INC. nner – Roitedge. Biabangard E. (2005).How to promote self- respect in children and adolescents Burns, R.B.,. (1979). The contributions of the family to the development of competence in children. Schizophrenia Bulletin, 14, 12-37. Britzman, D. P. (2003). Psychoanalytic histories of learning after education, Published by State University of New York press. Bryan Soo Kyung, K. (1995). Group counseling to enhance internal locus of control orientation and self-esteem among students of native Hawaiin ancestry. University of Hawaii, p. 111, AAT 1362066. Busato, V. V., Prins, F. J., Elshout, J. J., & Hamaker, C. (2000). Intellectual ability, learning style, personality, achievement motivation and academic success of psychology students in higher education. Personality and Individual Differences, 29, 1057–1068. Corsini. R. (1973). Current Psychotherapies, Itasca, Illinois, F.E. Peacock Publishers Inc. Corey K.R., Jaffe A. (1998). Nutrition counseling and communications skills. U.S.A: W.B. Saundersco., 24-78. Corey, Gerald (2002). “ Theory and practice of counseling and psycho therapy , ITP compan Corey, .(2006). Marianne Schneider and Corey, Gerald” Process and Practice Groups”. Thomson Brooks/ Cole. Canfield, Jack. Improving Students Self- esteem. Education, Zahra(trans). Education Leadership, 1990.48(1). Conway, P. J. (1999). The effects of cognitive-behavior group counseling on adolescent depression, academic performance, and self-esteem. University of Louisville, p. 143, AAT 9964864 Cohen, J. (2006). Social, emotional, ethical, and academic education: Creating a climate for learning, participation in democracy, and well-being. Harvard Educational Review, 76, 201-237. Conard, M. A. (2006). Aptitude is not enough: How personality and behavior predict academic performance. Journal of Research in Personality, 40, 339–346. Costa, P. T., Jr., & McCrae, R. R. (1992). Revised NEO personality inventory (NEOPI- R) and NEO five-factor inventory (NEO-FFI): Professional manual.Odessa, FL: Psychological Assessment Resources. Dryden , R.F. (1992). Personality and approaches to learning as predictors of academic achievement. European Journal of Personality, 17, 143-155. Dryden , R.F and Ellis A. (2001). Overcoming destructive beliefs, feeling, and behavior. Amherst, NY: Prometheus Book. 532-533. Dweck, C. S., & Master, A. (2009). Self-theories and motivation: Students' beliefs about intelligence. In K. Wentzel & A. Wigfield (Eds.), Handbook on motivation at school (pp. 123-140), New York: Routledge. Dweck, C. S., & Leggett, E. L. (1988). A social-cognitive approach to motivation and personality. Psychological Review, 95, 256-273. Dupeyrat, C., & Marian, C. (2005). Implicit theories of intelligence, goal orientation, cognitive engagement, and achievement: A test of Dweck’s model with returning to school adults. Contemporary Educational psychology, 30, 43-59. Dryden. W. (2009).Rational- Emotive Behavior Therapy Distinctive Features, Routledge press. Deary, I. J., Strand, S., Smith, P., & Fernandes, C. (2007). Intelligence and educational achievement. Intelligence, 35(1), 13-21. Ellis, A. Vernon, R.M (2003). Reason and emotion in psychotherapy revised. New York: Carol publishing. Ellis, A. (2003). The nature of disturbed marital interaction. Journal of Rational- Emotive & Cognitive Behavior Therapy, 21, 147-153. Ellis A. (1997). “Research and practice using Rational emotive Therapy Techniques to cope with dicability”. Journal: Perfessional psychoiogy. Feb. vol (28)1. Ellis, A. and Dryden, R.F. (1997). Rational-emotive therapy. In R. Jurjevich (Ed), Direct psychotherapy: 28 American originals (Vol 1). Coral Gables, FL: University of Miami Press. Ellis, A. (1989). Rational, emotive couples theapy. New York: Parqman Press. Ellis A. (1996). “ How I learned to help client Feel better and got better”. Journal: Psychotherapy. Spr. Vol 33(1). Ellis A. (2001). Feeling better, getting better, and staying better. Atascadero, CA: Impact. Ellis A. (1987). “Experiential therapy vs Rational- Emotive Therapy”. Fill: Windows/ Desktop/ My Brie Fcase/ June. 1979. htm. Ellis A. and Mac Claren, M.C.(1998). Personality, coping, and coping effectiveness in an adult sample. Journal of Personality, 54, 385-405. Ellis A. (2000). How to control youre anxiey before it controls you. New York: Citadel Press. Ellis A. and Abrams & Dengelegi R. (2005). Handbook of rational emotive Therapy. New York: Springer Pub. Co. Ellis, A. (2005). Rational, emotive couples theapy. New York: Parqman Press. Elliot, A. & Church, M. A. (1997). A hierarchical model of approach and avoidance motivation. Journal of Personality and Social Psychology, 72, 218-232. Frank. J. (1973). Persuation and healing. New York: Schockon Books. Franken, R. E. (2007). Human Motivation. New York: Thomson & Wadsworth. Ford. D. Y. & Thomas, A (1997) Underachievement Among Gifted Monitory students: problem and promises “the ERIC “clearinghouse on Disabilities and gifted Education. Garton, B. L., Dyer, J. E., & King, B. O. (2001). Factors Associated with Academic Performance and Retention of Agriculture Students, NACTA JOUENAL, 45(1), 21-27. Huebner, E. S., Suldo, S. M., Smith, L. C., & McKnight, C. G. (2004). Life satisfaction in children and youth: Empirical foundations and implications for school psychologists. Psychology in the Schools, 41(1), 81-93. Hadley, H. R.(1988). Improving reading scores through a self esteem prevention. http://www.school counselor. Org. Harackiewicz, I. L,.(2002).Gloomy but smarter: The academic consequences of attributional style. Br J Soc Psychol.,33: 41-433. Heaven, P. C. L., Barry J., Mak A., (2002). Ciarrochi Joseph: Personality and family influences on adolescent attitudes to school and self-rated academic performance, Personality and Individual Differences, Volume 32, Issue 3, February, Pages 453-462. Juth, V., Smyth, J. M. and Santuzzi, A. M. (2008). How Do You Feel?: Self-esteem Predicts Affect, Stress, Social Interaction, and Symptom Severity during Daily Life in Patients with Chronic Illness. Journal of Health Psychology, Vol 13(7) 884–894. Jan Bozorgi M, (2006).Noori N. Curative ways for anxiety and tension Tehran: Samt. [In Persian]. Kaplan, M.. (1995). Goals and Marital Satisfaction: Perceived Support for Personal and Collective Efficacy for Collective Goals. Journal of Social and Clinical Psychology, 21(2), 157-164. Kim Rutherford,Steve Dowshen,and BrianMesinger (2001) Developing Your Child's Self –Esteem. Kidshealth.org /Self-Esteem.html. Kiamanesh. A.R; (2005). The role of students’ characteristics and family background in Iranian students’ mathematics achievement. Prospects, Vol.xxxv,(2). Komarraja, M., Karau, S. J., Schmeck, R. R. (2009). Role of the big five personali traits in predicting collagestudent’s academic motivation and achievment, Learning and Individual Differences. 19, 47-52. Kristen, A. (1997). The impact of group counseling on elementary school children self-esteem. Kean University, p. 38, AAT EP 12091. Kloosterman P .(1988).Self-confidence and motivation in mathematics. Journal of educational psychology; 80(3): 345-51. Kalantari M, Neshatdost H, Molavi H, Adamzadeh Z.(1999). The effect of group training on increasing self – esteem among the adolescent daughters of martyrs. A Quarterly Journal of Science & Reserarch; 1(2): 85-96. [In Persian]. Khodayi M. (2007).Effectiveness of group counseling as rational-emotional–behavioral on public health and self-esteem of first grade high school girls in Ilam. Islamic Azad Uiversity of Khozestan [dissertation]. 1-110 [In Persian]. Linen Brink, E.A & Pintrich, P.R,(2002). motivation as enabler of academic success, School Psychology Review.31,313-327. Lounsbury J. W., Saudargas, R. A., Gibson, L. W., & Leong, F. T. (2005). Aninvestigation of broad and narrow personality traits in relation to general and domainspecific life satisfaction of college students. Research in Higher Education, 46, 707-729. Linver, M. R. Dauis, P.E. & Eccles, J. S,.(2003). . Explanatory style, egoorientation and primary school mathematics achievement. Educatlonal Psychology, 15, 23-34 Laidra, K., Pullman, H., Allik, J. (2007). Personality and intelligence as predictors ofacademic achievement: A cross-sectional study from elementary to secondary school, Personality and Individual Differences, 42, 441-451. Lewis, B. T. (2000). The of brief behavioral individual and group counseling on the self-esteem and retention of African American Adult Basic Education students. Wayne State University, p. 111, AAT 9966122. Mazaheri A, Baqban A, Fatehizzadeh M. (2006).Effect of group teaching by ways of behavioral and behavior logy on self-esteem of girl students residing in Isfahan university dormitory Journal of Knowledge and Research in psychology, Islamic Azad University of Khoorasgan (Isfahan) 29(3):117-128. [In Persian]. Mcleod, R.A.(2003). Marital conflict management: Gender and ethic differences. Social Work,.43,.2. Marianne, B. (1979). Effects of Rational-Emotive psychotherapy on anxiety. From http://www.lyonsmorris.com (2006). Mazaheri A, Baqban A, Fatehizzadeh M. (2006).Effect of group teaching by ways of behavioral and behavior logy on self-esteem of girl students residing in Isfahan university dormitory Journal of Knowledge and Research in psychology, Islamic Azad University of Khoorasgan (Isfahan) 29(3):117-128. [In Persian]. McIlroy, D., Bunting, B. (2002). Personality, behavior and academic achievement: Principles for educators to inclucate and students to model, Contemporary Educational Psychology. 27, 326-337. Marianne, B. (1979). Effects of Rational-Emotive psychotherapy on anxiety. From http://www.lyonsmorris.com (2006). Namazizadeh M, Naghavi F. (2006).The effect of participation in sports on self - confidence A Quarterly Journal of Science & Reserarch; 4(1): 99-106. [In Persian]. Navler, L.M & Taylor, L.C. (1989). Academic Socialization: Understanding Parental Influence on Children's School-related Development in the Early Years, Review of General Psychology, 8, 163-178. Nelson and David, H.K. (1996) Theoretical foundataions of cognitivebehavior therapy for anxiety and depression, Annu- PsychologyRview Nowell A.; Hedges L.V., (1998): Trends in Gender Differences in Academic Achievement from 1960 to 1994: An Analysis of Differences in Mean, Variance, and Extreme Scores, Sex Roles, Volume 39, Numbers 1-2, , pp. 21- 43(23). Overholser, J.C. (2003). Rational- Emotive Behavior Therapy: an Interview with albert ellis. Journal of Contemporary Psychotherapy, 33,3. Papen, T. (1974). Personality traits and academic examination performance, European Journal of Personality, 17, 237- 250. Paunonen, S., Ashton, M. (2001). Big Five predictors of academic achievement,. Journal of Research in Personality, 35. 78-90. Pullman, H., & Allik, J. (2000). The Rosenberg self-Esteem Scale: its dimensionality، stability and personality correlates in Estonian. Personality and Individual Differences, 28, 701-715. Patterson, G.Hops., & weiss, R. (1985). Interpersonal skills training for couples in early stage of conflict. Journal of Marriage and the Family, 39,265-303. Pope.W.Alice.Machale.M.S&Edward.W.(1989)”Self esteem enhancement with children and adoleescents.New york:Pergamon press. Permuzic, T. (2003). Personality predicts academic performance: Evidence from two longtuditional university samples. Journal of Research in Personality, 37, 319-338. Premuzic, T. & Furnham, A. (2003). Personality traits and academic examination performance, European Journal of Personality, 17, 237- 250. Pintrich, P. R. (2000). Multiple goal, multiple pathway: The role of goal orientation in learning and achievement. Journal of Educational Psychology, 92, 544-555. Russel, A.D.(2003). Happiness is everything or is it? Explorations on the meaning of psychological well-being. Journal of Personality and Social Psychology،57، 1069-1081. Ryan, A. M., & Pintrich, P. R. (1997). Should I ask for help? The role of motivation and attitudes in adolescent's help seeking in math class. Journal of educational psychology, 2, 326-341. Rufus, L. (1998). The effect of behavior group counseling on improving selfesteem, perceived self-control, and classroom behavior of elementary students. University of Georgia, p. 139, AAT 9908615. Schmidt, S. L. et. al. (2002). The Teaching College Course: A Faculty, Staff, and Graduate Student Development Program to Enhance Teaching Quality, NACTA Journal, 46(2), 18-72. Schreiber, E. H., Scheiber, K. N., (1995)."Using relaxation techniques and positive self-esteem to improve academic achievement of college students", Psychological, Reports, v 76(3), , p 929-930. Sharf. R (1996). “ Theories of psychotherapy and counseling concepts and cases”. Brook / cole publishing company. Seligman, M. E. P., & Csikszentmihalyi, M. (2000). Positive psychology: An introduction. American Psychologist, 55, 5-14. Slavson, F.P (2003). Intimate relationship marriages and families. London. Mayfield publishing company. ThorpeD. L. and Olson, S.L. (1990). Behavior Therapy, Procedures and Applications. Boston: Allyn and Bacon Co. Teri Diania, F. (1995). Effects of group counseling on the self-esteem of atrisk students attending an alternative school. Mount Saint Vincent University, p. 36, AAT MQ 23761. Thompson. L.Lind.a.B (1995). “Counseling children”. Brooks/ cole publishing company. Teri Diania, F. (1995). Effects of group counseling on the self-esteem of atrisk students attending an alternative school. Mount Saint Vincent University, p. 36, AAT MQ 23761. Vernon, A. (2003). Rational- Emotive Behavior Therapy. In Capuzzi, D., & Gross, D. Counseling and psychology therapy. Columbus, ehio Uppersaddle Riever New Jersy. Walyant W., &, Pawel I.N. (1993). Locas of control and self-esteem as moderators of stressor symptom relation in children and adolescents. Journal of Abnormal child psychology, 20(4), PP.393-413. Wilhite, J.M. (1990): Sex stereotypes, gender identity and subject choice at A-level, Education Research, 38(2): 147-160. Watter, N. D. (1988). Rational- Emotive Education: A Review of the Literature, Journal of Rational-Emotive and Cognitive-Behavior Therapy, 6, 139 – 145. WarenT,N. Rosenberg, M, Carmi S., and Carrie S. (1988). Self-Esteem and Adolescent Problems: Modeling Reciprocal Effects, American Sociological Review, 54:1004-18. Yalom, I.D. (2000). The theory and practice of group psychotherapy (3 rd ed), New York: Basic Books. Yvette Armand, C. (1996). The of group counseling on the self-esteem,attendance, and counselor utilization of immigrant Hispanic secondary limited English proficient students. Florida International University, p. 158, AAT 9717842. Yvette Armand, C. (1996). The of group counseling on the self-esteem, attendance, and counselor utilization of immigrant Hispanic secondary limited English proficient students. Florida International University, p. 158, AAT 9717842. Ziegler, D.J. (2003). The concept of Psychological health in rational emotive behavior therapy. Journal of Rational Emotive of Cognitive- Behavior Therapy, 21,1. Zweig. D. Webster, J. (2004). What are we meassuring. An examinition of the relationships between the Big Five personality traits, goal orientation performance intentions, Personality and Individual differences, 36, 7. 1693-1708.