پاورپوینت آموزشی فارسی نهم با پخش صوتی متن درس دوم عجایب صنع حق تعالی

پاورپوینت آموزشی فارسی نهم با پخش صوتی متن درس دوم عجایب صنع حق تعالی (pptx) 8 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 8 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

پاورپوینت آموزشی فارسی نهم تاریخ ادبیات معنی لغت‌های مهم علامات: جمع علامت، نشانه‌ها عجایب: شگفتی‌ها عالم: دنیا صورت: ظاهر صنع: آفریده اندر: در باید: لازم است بحر: دریا بدان: آگاه باش بر: خشکی غافل: بی‌خب غلامان: خدمتگزاران جمال: زیبایی جوانب: جمع جانب، جهت، اطراف چون: چگونه دیبا: نوعی پارچه رومی رنگارنگ سریر ملک: تخت پادشاهی سقف بی‌ستون منظور آسمان فراخ: گسترده، گشاده قناعت کردن: بسنده کردن قوس قُزَح: رنگین کمان متحیر: شگفت زده، حیران مختصر: کوتاه، ناچیز، کوچک مدهوش: متعجب میغ: ابر نباتات: جمع نبات، گیاهان نظر کن: نگاه کن نمی‌گنجد: جا نمی‌گیرد عجایب صنع حق تعالی پخش صوتی درس دوم توجه: از کلیک کردن و یا فشردن کلیدهای صفحه کلید در هنگام اجرای اسلایدها خودداری کنید. بدان که هر چه در وجود است، همه صُنعِ خدای تعالی است. آسمان و آفتاب و ماه و ستارگان و زمین و آنچه بر وی است، چون کوه‌ها و بیابان‌ها و نهرها و آنچه در کوه‌هاست، از جواهر و معادن و آنچه بر روی زمین است، از انواع نباتات و آنچه در بر و بَحر است، از انواع حیوانات و آنچه میان آسمان و زمین است، چون میغ و باران و برف و تگَرگ و رعد و برق و قُوس قُزَح و علاماتی که در هوا پدید آید، همه عجایبِ صُنعِ حق تعالی است و این همه آیاتِ حق تعالی است که تو را فرموده است تا در آن نظر کنی. پس اَندر این آیات، تفکر کن. در زمین، نگاه کن که چگونه بساط تو ساخته است و جوانب وی فراخ، گسترانیده و از زیر سنگ‌های سخت، آب‌های لطیف روان کرده، تا بر روی زمین می‌رود و به تدریج بیرون می‌آید؛ در وقت بهار بنگر و تفکر کن که زمین چگونه زنده شود و چون دیبای هفت رنگ گردد، بلکه هزار رنگ شود . نگاه کن مرغان هوا و حشرات زمین را هر یکی بر شکلی دیگر و بر صورتی دیگر و همه از یکدیگر نیکوتر؛ هر یکی را آنچه به کار باید، داد و هر یکی را بیاموخته که غذای خویش چون به دست آورد و بچه را چون نگه دارد تا بزرگ شود و آشیان خویش چون کند. در مورچه نگاه کن که به وقت خویش غذا چون جمع کند. اگر در خانه‌ای شوی که به نقش و گچ، کَنده کرده باشند، روزگاری دراز، صفت آن گویی و تعجب کنی و همیشه در خانۀ خدایی، هیچ تعجب نکنی! و این عالَم، خانۀ خداست و فرش وی، زمین است و لکن سقفی بی‌ستون و این، عَجب تر است و چراغِ وی ماه است و شعلۀ وی آفتاب و قندیل‌های وی ستارگان و تو از عجایب این، غافل؛ که خانه بس بزرگ است و چشم تو بس مختصر و در وی نمی‌گنجد. و مثَل تو چون مورچه‌ای است که در قصر مَلِکی سوراخی دارد؛ جز غذای خویش و یاران خویش چیزی نمی‌بیند؛ و از جمالِ صورتِ قصر و بسیاری غلامان و سریرِ مُلکِ وی، هیچ خبر ندارد. اگر خواهی به درجۀ مورچه قناعت کنی، می‌باش و اگر نه، راهت داده‌اند تا در بُستانِ معرفتِ حق تعالی، تماشا کنی و بیرون آیی؛ چشم باز کن تا عجایب بینی که مدهوش و متحیر شوی.