پاورپوینت زمان بندی زمان شناسی (pptx) 32 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 32 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
به نام خداوند مهربان
دوره (period) یکی از واحدها در زمانبندی زمین شناسی است.
در زمین‌شناسی هر دوران به چند دوره و هر دوره به چند دور بخش می‌گردد.
در سال ۲۰۰۴ اتحادیه بین‌المللی دانش زمین‌شناسی (I.U.G.S.) یک دوره زمین‌شناسی جدید را به رسمیت شناخت که نام آن را دوره ادیا کارن گذارده‌اند و زیربخشی از دوران پیشین‌زیستی نو (پروتروزوئیک نو) بةشمار می‌آید. در ۱۳۰ سال اخیر هیچ دوره جدیدی در زمین‌شناسی برسمیت شناخته نشده‌بود.
برخی زمین‌شناسان هنوز یک دوره سوم یا بقولی یک "زیردوره" در دوران نوزیستی به رسمیت می‌شناسند به نام کوارترنری. کوارترنری دربرگیرنده دو دور آخر دوره نوزا (نئوژن) می‌شود و تا امروز ادامه می‌یابد.
پرکامبرین (Precambrian) نامی است که به بازه بزرگی از زمان در تاریخ زمین داده شده که پیش از ابردوران حاضر یعنی پیدازیستی بوده‌است.
پرکامبرین یک بزرگ‌اَبَردوران Supereon به‌شمار می‌آید. این بزرگ‌ابردوران و خود به چند ابردوران تقسیم شده‌است.
حد زیرین پرکامبرین در حقیقت مقارن با پیدایش زمین در حدود ۴٫۶ میلیارد سال پیش است. با توجه به اینکه هیچگونه اطلاعی از ۷۰۰ میلیون سال اولیه آن وجود ندارد، شاید بتوان این مدت را زمان قبل از زمین شناسی در نظر گرفت. بطور کلی پرکامبرین با قدیمی‌ترین سنگ‌های تعیین سن شده زمین در غرب گرینلند یعنی تقریبا ۳٫۸ میلیارد سال پیش شروع می‌شود. حد بالایی پرکامبرین را معمولا با ظهور اولین جنس از تریلوبیت‌های مربوط به قاعده کامبرین مشخص می‌کنند. در واقع ظهور این تریلوبیت‌ها می‌تواند نشانه پایان پرکامبرین باشد.
پرکامبرین را پیش از این در قیاس با اصطلاح پیدازیستی، نهان‌زیستی Cryptozoic نیز می‌نامیدند
شناخت پرکامبرین
رخنمون‌های سنگ‌های پرکامبرین در قاره‌ها، نادر و کمیاب است. علت کمیابی این سنگ‌ها پوشیده شدن آنها توسط لایه‌های جوانتر می‌باشد. در چنین مناطقی بیرون زدگی این زمین‌ها در هسته کوههای به شدت فرسایش یافته و قعر دره‌های عمیق قابل مشاهده است. در واقع این سنگ‌ها در مناطق وسیعی که به آن سپر می‌گویند گسترش یافته‌اند. سپرها از نظر زمین شناسی پیچیده و درهم می‌باشند و عمدتا از سنگ‌های دگرگونی و تغییر شکل یافته‌ای تشکیل شده‌اند. نیمرخ آنها تحدب ملایمی داشته و در مقطع شبیه به سپر جنگجویان می‌باشد. پرکامبرین ناشناخته ترین گستره از تاریخ زمین است، در نتیجه تقسیم بندی آن به واحدهای زمانی متعدد مشکل می‌باشد.
دلایل ناشناخته ماندن پرکامبرین
پرکامبرین شامل رخدادهای پراکنده‌ای می‌باشد، که این رخدادها به دلیل گذشت زمان دارای جزئیات و آثار کمی می‌باشند. دلیلی که بر این حقیقت وجود دارد، این است که سپرها و دیگر بیرون زدگی‌های پرکامبرین از سنگ‌های دگرگون شده و پیچیده‌ای تشکیل شده است که در بسیاری موارد توسط توده‌های بزرگ آذرین قطع شده‌اند. برخی از این سنگ‌ها چندین بار چین خورده، گسل یافته و بارها مورد نفوذ توده‌های آذرین قرار گرفته و دگرگون شده‌اند. عامل دیگری که مطالعه تاریخ پرکامبرین را پیچیده می‌سازد، کمبود فسیل‌ها و سنگواره‌ها می‌باشد. شواهد سنگواره‌ای و فسیلی فراوانی تا قبل از دوران پالئوزوئیک در تاریخچه زمین شناسی ثبت نشده است. در زمان پرکامبرین حیات وجود داشته است، اما اشکال حیاتی، ساده و از نظر بدنی نرم و قابل انعطاف بوده‌اند. به همین دلیل تاریخچه فسیلی پرکامبرین ناقص می‌باشد.
سنگواره‌های پرکامبرین
سنگواره‌ها و فسیل‌های پرکامبرین چندان شناخته شده نبوده و فراوان نمی‌باشند. ولی گاهی اوقات فسیل‌هایی با سن پرکامبرین یافت می‌شود. احتمالا عادی ترین سنگواره‌های پرکامبرین، ستون‌ها یا برجستگی‌های کاملا لایه لایه از جنس کربنات کلسیم می‌باشد. این ساختمان‌ها که استروماتولیت (Stromatolite) نام دارد، بقایای موجودات حقیقی نبوده، بلکه مواردی هستند که توسط جلبک‌ها رسوب کرده‌اند. اگرچه استروماتولیت‌ها غالبا ساختمان‌های نسبتا بزرگی دارند، ولی اکثر سنگواره‌های دیگر پرکامبرین در حد میکروسکوپی و کوچک هستند. در آفریقای جنوبی سنگ‌های پرکامبرین قدیمی، با سن بیش از ۳٫۱ میلیارد سال، پیدا شده است که شامل باکتری‌ها و جلبکهای سبز - آبی هستند. محتوای فسیلی پرکامبرین بدلیل اینکه موجودات این دوران دارای بدنی نرم و قابل انعطاف بودند، بسیار کم و محدود می‌باشد.
زمین‌های پرکامبرین
به عقیده بعضی از زمین شناسان در پرکامبرین یک خشکی واحد به نام پانگه‌آ وجود داشته است. گاهی اوقات این خشکی تقسیم شده و تشکیل دو خشکی گندوانا و لوراسیا را داده است. بین این دو خشکی را اقیانوس واحدی اشغال کرده بود. زمین‌های این دوره به دو شکل دیده می‌شوند. • سپرها یا زمین‌های ثابت: سپرها زمین‌هایی هستند که تا کنون کمتر توسط رسوبات پوشیده شده و کمتر تحت عمل فرسایش و چین خوردگی قرار گرفته‌اند. مهمترین سپرها دنیا عبارتند از سپر آفریقا، سپر برزیل، آمریکای جنوبی، سپرهند، ایتالیا، کانادا، چین و سیبری. • فلات قاره‌ها: این زمین‌ها در قسمت‌های چین خورده و یا دره‌های مرتفع قرار گرفته‌اند. این زمین‌ها در اغلب زمان‌های زمین شناسی در زیر دریاها قرار داشته و توسط رسوبات پوشیده شده و تحت عمل چین خوردگی نیز قرار گرفته‌اند.
سنگ‌های پرکامبرین
تعیین سن سنگ‌های پرکامبرین بر اساس روش‌های رادیومتریک صورت گرفته است. بطور کلی سنگ‌های مربوط به این دوره به دو دسته تقسیم می‌شوند. • سنگ‌هایی با درجه دگرگونی بالا یا گرانولیت: این سنگ‌ها قدیمی ترین سنگ‌های شناخته شده می‌باشند. • سنگ‌های آذرین و رسوبی تخریبی اغلب دگرگون شده: این سنگ‌ها جوانتر از سنگ‌های قبلی بوده و بر روی آنها قرار می‌گیرند. این سنگ‌ها به علت داشتن کلریت سبز رنگ بوده و به مجموعه سنگ‌های سبز رنگ مشهور هستند.
آب و هوا
به علت کمبود اطلاعات فسیلی از پرکامبرین نمی‌توان به خوبی در مورد آب و هوای این دوره اظهار نظر کرد. شواهد آب و هوایی اندک موجود در پرکامبرین بسیار متناقض می‌باشد. چون از یک طرف فراوانی کربنات‌ها از قبیل دولومیت و ساختمان جلبکی احتمالا معرف آب و هوای گرم می‌باشد و از طرف دیگر وجود تیلیت‌ها در روی اکثر سپرها حاکی از یک زمان یخبندان عمومی می‌باشد. بطور کلی از روی تمامی شواهد موجود می‌توان نتیجه گرفت که پرکامبرین دارای آب و هوای گرم و مرطوب با اتمسفر غنی از بخار آب بوده است. بطوری که بخارات آب در ارتفاعات، باعث تشکیل و گسترش یخچال‌ها شده‌اند. رسوبات ماسه سنگی و شیل‌هایی که از این زمان باقی مانده‌اند، نشاندهنده وجود عوامل فرسایشی است که بر سطح زمین حکمفرما بوده است.
آرکئن (به انگلیسی: Archean) یا نخست‌زیستی یکی از ابردوران‌های زمین‌شناسی است. سن قدیمی‌ترین سنگ‌های زمین را آغاز این ابردوران قرار داده‌اند. نخست‌زیستی از ۴۰۰۰ تا ۲۵۰۰ میلیون سال پیش ادامه داشت. نخست‌زیستی یکی از زمان‌های پیش از کامبرین است که همگی با هم پرکامبرین (پیش از کامبرین) نامیده می‌شوند.
مهمترین رویدادهای ابردوران نخست‌زیستی تحولات زیستی بوده‌است. در بین مولکول‌های مختلف موجود در سطح زمین اولیه، احتمالا مولکول‌های آلی کربن‌دار وجود داشته‌است. ولی فرایند پیشرفت از چنین مولکولی تا حتی ساده‌ترین موجود زنده باید به زمان بسیار طولانی نیاز داشته باشد.
اولین و مهمترین ماده شیمیایی حیاتی ئیدرات کربن بوده‌است. باکتری‌های ابتدایی که احتمالا اولین موجود زنده بوده‌اند که در حدود ۳٫۸ میلیارد سال پیش طی فرآیند تخمیر ئیدرات کربن انرژی خود را بدست می‌آوردند. از مولکول‌های مهم آن زمان احتمالا اسید آمینه‌ها بودند، که با ترکیب و اتصال آنها مولکول‌های پیچیده مانند پروتئین که بیشتر مواد سازنده بافت موجودات زنده‌اند و فرآیند شیمیایی نیاز به وجود آنها دارند، به وجود آمده‌اند.
شاید مهمترین مولکول آلی تولید شده کلروفیل باشد که باعث شد موجودات زنده ساده اولیه قادر به تامین غذای خود شوند (تولیدکننده). اولین موجود زنده فتوسنتز کننده سیانوباکتری بودند، که به سیانوباکتری‌های امروزی مثل نوسترک شباهت داشتند.
در این دوران همچنان تحولات حیاتی ادامه یافته‌است. از تحولات حاصل در باکتری‌ها گروه‌هایی به وجود آمدند. برخی از این گروه‌ها که از جنس پروتئین بودند، که بیشتر آنها فتوسنتز کننده بودند و احتمالا شبیه جلبکهای امروزی بودند. برخی از این جلبک‌ها که تنفس کننده بودند، احتمالا ظاهری شبیه پروتوزوآهای امروزی داشته‌اند. از تحولات این پروتوزوآها در طی ۱۵۰ میلیون سال، موجودات ساده پرسلولی به وجود آمدند. آنها مجموعه‌ای از چند یاخته ساده بودند که کار و فرآیند در آنها متمایز شده بود. بیشتر این موجودات مانند مرجانهای امروزی بودند. از تحولات آنها موجودات دریایی که دارای پوشش خارجی مثل صدف بودند به وجود آمد. بدین ترتیب زمینه تحولات شدید آبزی برای دوران بعد پی‌ریزی شد.
این دوران شامل حد فاصل بین پیدایش منظومه خورشیدی تا قدیمی‌ترین سنگ‌های شناخته شده در سطح زمین است. احتمالا در ۱۰۰ میلیون سال ابتدای این دوران، زمین و سایر سیارات منظومه خورشیدی شکل گرفته‌اند. پوسته زمین در این دوران تشکیل و به ضخامت آن افزوده شده.
به عقیده دانشمندان در اواخر این دوران اقیانوس‌های بزرگ، دشت‌های بی‌آب و علف، رشته کوه‌ها، جلگهها، رودخانهها٬ آتشفشانها، ابرهای متراکم و بادهای شدید وجود داشته است.
این دوران شامل حد فاصل بین پیدایش منظومه خورشیدی تا قدیمی‌ترین سنگ‌های شناخته شده در سطح زمین است. احتمالا در ۱۰۰ میلیون سال ابتدای این دوران، زمین و سایر سیارات منظومه خورشیدی شکل گرفته‌اند. پوسته زمین در این دوران تشکیل و به ضخامت آن افزوده شده.
به عقیده دانشمندان در اواخر این دوران اقیانوس‌های بزرگ، دشت‌های بی‌آب و علف، رشته کوه‌ها، جلگهها، رودخانهها٬ آتشفشانها، ابرهای متراکم و بادهای شدید وجود داشته است.